در تازهترین اظهارات عیسی کلانتری، کارشناس برجسته محیط زیست و سیاستگذار سابق کشور، وضعیت استان اصفهان به عنوان نمونهای بارز از بحرانهای جدی در حوزه آب و خاک در ایران مورد تاکید قرار گرفت. به گزارش پایگاه خبری سپاهان خبر; کلانتری در این گفتگو ضمن اشاره به نابسامانیهای گسترده و بیسابقه در مدیریت منابع آب استان اصفهان، تأکید کرد: «اصفهان به دست اصفهانیها در حال نابودی است.»
وی با تشریح وضع موجود عنوان کرد که علیرغم افزایش ورود آب به زایندهرود در سالهای اخیر، مشکلات عمیقتر مربوط به توسعه غیرپایدار و برداشت بیرویه از منابع زیرزمینی، باعث تشدید فرونشست زمین و بحران جدی در پایدار ماندن کشاورزی و امنیت زیستی شهر شده است. کلانتری اعلام کرد: «حجم هوا در زیرزمین اصفهان و منطقه گاوخونی بسیار بالاست که نشانه واضحی از کاهش آبهای زیرزمینی و فرونشست زمین است.»
به گفته او، بیش از ۵۵ هزار حلقه چاه کشاورزی در حوضه زایندهرود وجود دارد که سالانه بیش از یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون مترمکعب آب را استخراج میکنند؛ این میزان برداشت بیرویه، موجب کمبود شدید حقآبههای زیستمحیطی از جمله حقآبه گاوخونی شده است، که برای احیای آن سالیانه حداقل ۱۷۰ میلیون مترمکعب آب نیاز است.
کلانتری به تفصیل درباره برداشت بیرویه آب و نابودی اکوسیستم هشدار داد و گفت: «حتی افزایش واردات آب به زایندهرود تأثیری در بهبود وضعیت نداشته است، چون مصرف در استان به گونهای است که میزان تامین آب هرچقدر باشد، باز مصرف آن به همان میزان است.» او در ادامه به ضرورت توقف کشاورزی سنتی و کاهش سطح زیر کشت با حمایت مالی دولت اشاره کرد تا بتوان از ادامه فرونشست و تخریب منابع طبیعی جلوگیری کرد.
همچنین کلانتری نقش تصمیمگیریهای محلی و برنامههای دولتی را در این وضعیت بحرانی پررنگ دانست و گفت: «انتخاب استانداران به عنوان مسئولان محلی برای پروژههای ملی مانند مدیریت منابع آب، باعث تقابل منافع کشاورزان و محیط زیست شده است و فشار بر منابع آب را افزایش داده است.»
وی با اشاره به قانون توزیع عادلانه آب مصوب سال ۱۳۶۱، این قانون را یکی از عوامل بنیادین ناپایداری منابع آبی دانست و تأکید کرد که تخصیص منابع آب در ایران نابرابر است و تمرکز اختیار به دست یک نفر نیز مشکلات را تشدید کرده است.
کلانتری در پایان درباره پیامدهای اجتماعی بحران آب و مهاجرت گفت: «با ادامه روند خشک شدن منابع آبی و تعطیلی کشاورزی در استانها مانند اصفهان، کوچ بزرگ و خالی شدن مناطق مرکزی کشور از سکنه اجتنابناپذیر است.»
این اظهارات نشان میدهد که استان اصفهان در معرض تهدیدات جدی زیست محیطی و اجتماعی قرار دارد که نیازمند بازنگری فوری و جدی در سیاستهای آب و کشاورزی و اتخاذ راهکارهای علمی و پایدار است.
دیدگاهتان را بنویسید