ایدهی تشکیل میز اصفهان در وزارت امور خارجه، در روزهای اخیر بهعنوان یک خبر مهم در رسانههای استان مطرح شد. این طرح در نگاه نخست میتواند اقدامی مثبت و راهبردی باشد؛ چرا که اصفهان با بحرانهای زیستمحیطی همچون کمبود آب و فرونشست زمین، و همچنین ظرفیتهای عظیم اقتصادی، گردشگری و صنایع دستی، نیازمند یک سازوکار ملی و بینالمللی برای پیگیری مسائل خود است.
به گزارش سرویس اقتصاد پایگاه خبری سپاهان خبر اگر میز اصفهان بهطور واقعی اجرا شود، میتواند بهعنوان یک دبیرخانه تخصصی عمل کرده و مشکلات استان را در سطح کلان پیگیری کند.
با این حال، تجربههای گذشته نشان داده است که بسیاری از طرحها و پروژهها در کشور، تنها در قالب مصاحبههای تبلیغاتی و وعدههای پوچ باقی ماندهاند. اگر میز اصفهان نیز به چنین سرنوشتی دچار شود، عملاً هیچ دستاوردی برای مردم نخواهد داشت و صرفاً به چرخهی تکراری خبرسازی و وعدههای بیثمر اضافه خواهد شد. بنابراین، ارزش این طرح نه در اعلام آن، بلکه در اجرای واقعی و ملموس است.
اصفهان بهعنوان قطب صنایع دستی ایران و یکی از مهمترین مقاصد گردشگری کشور، نیازمند حمایت جدی در سطح بینالمللی است. توسعه زیرساختهایی مانند فرودگاه بینالمللی، سالن اجلاس سران و نمایشگاههای تخصصی، میتواند این شهر را به مرکز تعاملات اقتصادی و فرهنگی منطقه تبدیل کند. همچنین، بحران آب و فرونشست زمین در اصفهان، موضوعی است که باید در سطح ملی و حتی جهانی مطرح شود تا راهکارهای علمی و عملی برای آن ارائه گردد.
از منظر اقتصادی، میز اصفهان میتواند فرصتی برای جذب سرمایهگذاری خارجی و معرفی ظرفیتهای استان در حوزههای مختلف باشد. اما اگر این میز تنها بهانهای برای مصاحبههای پرطمطراق و وعدههای بیپشتوانه باشد، نه تنها مشکلی را حل نمیکند، بلکه اعتماد عمومی را نیز بیش از پیش خدشهدار خواهد کرد. مردم اصفهان بهخوبی میدانند که وعدههای بدون عمل، هیچگاه به توسعه پایدار منجر نمیشود.
در نهایت، باید تأکید کرد که میز اصفهان اگر به اجرا برسد، میتواند نقطهی عطفی در مدیریت مسائل منطقهای و الگویی برای سایر استانها باشد. اما اگر تنها در سطح خبر باقی بماند، به هیچ دردی نخواهد خورد. آنچه امروز بیش از هر چیز اهمیت دارد، عبور از مرحلهی شعار و حرکت به سمت عمل است؛ چرا که اصفهان و مردمش بیش از هر زمان دیگر نیازمند اقدام واقعی هستند.











دیدگاهتان را بنویسید