“سیزده بدر”، پایان نوروز و جشن پیوند ایرانیان با طبیعت

با گذشت دوازده روز از آغاز سال جدید، سیزدهمین روز، وقت جشنی شاد و مفرح است که به نوعی پیوند مردم طبیعت دوست ایران را با طبیعت سبز خداوند تجدید می‌کند.

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی وبسایت خبری سپاهان خبر، نوروز فرصتی مغتنم بود تا دیدارها تازه شوند و دلتنگی‌ها پایان بگیرند؛

زمانی برای دید و بازدید با آن‌هایی که ممکن است در طول سال کمتر بتوانیم در زندگی پرمشغله امروز به دیدارشان برویم و حالشان را جویا شویم.

از دیرباز عید نوروز و فرا رسیدن فصل بهار برای ما ایرانیان شکوه و عظمتی وصف ناپذیر داشته است و با گذشت زمان نیز با وجود تغییر و تحولات زندگی، همچنان به عنوان سنتی دیرینه و دوست داشتنی گرامی داشته می‌شود و عامل برپایی جشن و شادی به شمار می‌آید.

در تاریخچه عید نوروز و پایان آن از روز “سیزده بدر” به عنوان جشن پایانی ایرانیان ِ باستان برای این عید بزرگ یاد شده است.

جشنی که مردم پس از عید داشتن و دید و بازدیدهای دوازده روزه که به یاد دوازده ماه کل سال برگزار می‌کنند و روز سیزدهم فروردین ماه که نخستین ماه فصل سبز بهار است، به باغ و صحرا رفته و به تبع از قدیمی‌ترها ضمن جشن گرفتن در این روز، دل و جان خود را به دامن سبز طبیعت پیوند می‌زنند و پایان نوروز را در کنار طبیعت و عزیزان خود سپری می‌کنند.

سیزده بدر از چه سالی تعطیل رسمی است؟

از سال ۱۳۴۷ و طی صدور یک بخشنامه، تا کنون سیزدهم فروردین ماه در تقویم‌ها، به عنوان تعطیل رسمی در ایران عزیز ما به ثبت رسیده است و “سیزده بدر” در نقطه نقطه این آب و خاک برای مردم روز جشن و شادی است و در تقویم‌های امروزی نیز عنوان روز طبیعت زینت بخش این روز تعطیل است.

البته دیگر از سادگی آن روزها که مردم برای شاد بودن به در کنار هم ماندن و تقسیم شادی‌هایشان با یکدیگر، بسنده می‌کردند، خبر چندانی نیست و امروزه بیشتر این جشن‌ها جنبه نمایشی دارد و تجملات و مشکلات روزمره از عمق شادی آفرینی‌شان کاسته است.

گفته می‌شود که واژهٔ “سیزده‌ بدر” به مفهوم «در کردن نحسیِ سیزده» است ولی یک برداشت دیگر هم از این دو واژه وجود دارد؛ واژه «در» می‌تواند معنای «دره» (و دشت) داشته باشد و بزرگان ادب این سرزمین مثل علامه دهخدا، واژهٔ «در و دشت» و مخفف «دره و دشت» یا همان دشت و صحرای خودمان برشمرده‌اند.

فلسفه گره زدن سبزه روز ” سیزده بدر “

از جمله آیین‌های کهن روز “سیزده بدر” این است که افراد و به ویژه جوان‌ترها به “سبزه گره‌زدن” اقدام می‌کنند که البته در طول سال‌های اخیر افراد با چاشنی طنز و خنده این کار را انجام می‌دهند.

جوانان به نیت یافتن همسری خوب و تشکیل زندگی مشترک سبزه گره می‌زنند و آن‌ها که طعم زندگی مشترک را چشیده‌اند نیز با این نیت که اموراتشان حل و فصل شود این کار را انجام می‌دهند.

در گذشته “گره زدن سبزه” بیشتر به مفهوم گره‌زدن زندگی با طبیعت بوده و با این نیت سبزه‌ای را گره می‌زدند تا همیشه سبز و شاداب باقی بمانند.

با گذشت دوازده روز از آغاز سال جدید، سیزدهمین روز، وقت جشنی شاد و مفرح است که به نوعی پیوند مردم طبیعت دوست ایران را با طبیعت سبز خداوند تجدید می‌کند.

در گذشته‌های نه چندان دور مردمان مهربان این آب و خاک، ضمن حضور در دشت و صحرا در روز ” سیزده بدر ” ضمن دعا و ستایش پروردگار از او بارش رحمت الهی، باران را طلب می‌کردند.

امید که عموم مردم با حمایت از محیط زیست و طبیعت ناب خداوندی این امانت گرانبها را با کمترین آسیب و تخریب برای نسل‌های بعدی به یادگار بگذارند.