معاون پارلمانی نظام پزشکی کشور به تبریزیان
رویدادی با عنوان «یک روایت، یک خاطره» در شهرکتاب اردیبهشت خانه اصفهان برگزار شد. این رویداد به بررسی تاریخچه محله «خانه اصفهان» اختصاص داشت و شامل نمایش فیلم «خانه اصفهان» ساخته ماهان منصوریان بود. در این مراسم، محمد بزرگ، آرش حاج‌رسولی‌ها و ماهان منصوریان حضور داشتند.
به گزارش سپاهان خبر فیلم «خانه اصفهان» یک روایت جذاب و مجذوب‌کننده از تاریخ و فرهنگ این شهر را به تصویر می‌کشد. در این مستند، شخصیت‌های برجسته‌ای همچون محمود درویش، پیشکسوت معماری و شهرسازی، جهانگیر زرخش، عضو سابق شورای خانه اصفهان، و غلامرضا شیران، دکترای گرافیک و عضو سابق شورای شهر اصفهان، به مرور خاطرات خود از دوران پیش از انقلاب و فعالیت‌های خود در این حوزه می‌پردازند.
این فیلم به خوبی مدیریت ساخت پروژه‌های مختلف آن زمان را نیز بررسی می‌کند و تصویری جذاب از محله خانه اصفهان را ارائه می‌دهد. ترکیب تصاویر قدیم و جدید با موسیقی متن هماهنگ، تجربه‌ای بصری و احساسی را برای مخاطبان به ارمغان می‌آورد و نگاهی نو به این محله تاریخی می‌اندازد.
در پی این رویداد، گفت‌وگویی با ماهان منصوریان، فیلمساز و پژوهشگر، انجام شد. در ابتدای این گفت‌وگو به محله خانه اصفهان اشاره کردیم و از منصوریان خواستیم تا دلیل انتخاب این محل به عنوان موضوع فیلمش را بیان کند. او در پاسخ گفت: «دو دلیل برای انتخاب خانه اصفهان برای فیلم خود داشتم: یک دلیل شخصی و دیگری دلیل پژوهشی. دلیل شخصی این است که من در خانه اصفهان به دنیا آمدم و بزرگ شدم و همچنان ساکن اینجا هستم. علقه خاصی نسبت به خانه اصفهان دارم و این مکان برایم ارزش زیادی دارد. این ارزش به این دلیل است که خانه اصفهان از خود اصفهان دور بود و من با این محل بزرگ شدم»
دلیل پژوهشی او بیشتر به شهرسازی مربوط می‌شود. به گفته او، «خانه اصفهان یک محله مدرن در اصفهان است و از لحاظ معماری و شهرسازی به شدت مدرن و متفاوت است. هدف از ساخت این محله، ایجاد محله‌ای مدرن در کنار اصفهان سنتی بوده است. خانه‌های این محل بیشتر معماری خانه‌های آمریکایی را دارند و در خانه اصفهان با دیوارهای کوتاه و طراحی‌های اروپایی و آمریکایی مواجه هستید.»
ماهان منصوریان در ادامه گفت‌وگو به اهمیت محله خانه اصفهان برای افراد با سلیقه‌های متفاوت و داستان جذاب این محله در پیش از انقلاب پرداخت: «جامعه سنتی اصفهان بر جامعه مدرن آن حاکم بوده است و بسیاری از افرادی که سلایق مدرن‌تر و اروپایی داشتند، به دنبال محله‌ای مدرن بودند و خانه اصفهان برای آن‌ها انگیزه‌ای بود.
زمانی که شرکت‌های هواپیماسازی و آموزشی آمریکایی در اصفهان حضور داشتند، تصمیم بر این شد که آن‌ها در محله خانه اصفهان ساکن شوند. چرا که بخشی از اصفهان به کاربری نظامی برای توسعه و پیشرفت نظامی اختصاص داده شده بود و بسیاری از افراد در خانه‌های اروپایی با دیوارهای کوتاه در محله نیرو هوایی ساکن شدند.
خانه اصفهان با توجه به وسعت کمی که داشت، از جهات مختلف مورد توجه قرار می‌گرفت. می‌توان گفت که در خانه اصفهان افرادی مانند سرهنگ‌های بازنشسته پیش از انقلاب و قشر فرهنگی ساکن بودند. به عنوان مثال، جمشید محبی، استاد معروف تنبک، نیز در خانه اصفهان ساکن بوده است. این منطقه را می‌توان محلی برای تجار، مهاجران اروپایی و آمریکایی و قشر فرهنگی دانست. به اعتقاد من، شاید اگر انقلاب نمی‌شد، ما می‌توانستیم در خانه اصفهان همسایه آمریکایی‌ها باشیم.»
دیدگاهتان را بنویسید