جامعه ای که نشاط اجتماعی نداشته باشد به سمت خشونت می رود
به گزارش وب سایت سپاهان خبر، در دهه های اخیر نمودار خشونت های اجتماعیِ منجر به قتل در کشورمان روند افزایشی پیدا کرده است. نزاع و ضرب و شتم هایی که عامدانه یا ناخواسته باعث کشته شدن مثلا یک همسر؛ فرزند؛ والدین؛ کارمند و پزشک و پرستار می شود، همگی در مجموع از پیامدهای نابسامانی ها و آشفتگی های خُلقیِ یک جامعه است. البته چرایی های رشد این پدیده نامیمون ریشه در عوامل متعددی دارد و نیازمند ساعت ها بحث و گفتگوست. اما آنچه که در ادامه می آید بررسی کلی این معضل از نگاه قوه مقننه است که با فضل لله رنجبر، عضو کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی مطرح شد:
– با توجه به سیرصعودی خشونت و رفتارهای مرگ بار در بین لایه های مختلف اجتماع، آیا زمان ورود اضطراری مجلس به این موضوع فرانرسیده است؟
بله با کمال تاسف و تالم باید گفت که وضعیت آسیب های اجتماعی در ایران اصلا خوب نیست و به عنوان عضو کمیسیون اجتماعی هشدار می دهم که زنگ خطر شیوع آسیب های اجتماعی به صدا درآمده است. لذا همه مسئولان در سه قوه مجریه و قضاییه و مقننه باید با حساسیت و فوریت این موضوع را دنبال کنند. همان طور که ما برای احداث مثلا یک پل برای عابرین پیاده حساسیت نشان می دهیم و اعتبار درنظر می گیریم و برنامه زمان بندی شده ای را برایش تعیین می کنیم برای پیشگیری و کاهش خشونت ها نیز باید همین مسیر را اجرا کنیم. جای تاسف است که خشونت های منجر به قتل از شهرها به روستاها نیز کشیده شده است. یک روز خبر قتل فرزندی را توسط والدینش یا بالعکس، روز دیگر قتل کادر فلان اداره به ویژه درحوزه درمان، یک روز کشته شدن همسری توسط همسرش یا خانواده و دهها مورد از خشونت های مرگ بار را می شنویم. خب این ها از اولویت های یک جامعه است که باید برایش تدبیر شود. اتفاقا باید بدون معطلی قوای سه گانه برای این موضوع چاره اندیشی موثر انجام دهند. به نظرم همزمان می توان با راه اندازی کلینیک های ترک خشونت، به کاهش این نوع آسیب های اجتماعی کمک کرد.
– تاسیس کلینیک ترک خشونت ایده خوبی به نظر می رسد اما آیا بسترهای اعتباری و فرهنگی آن فراهم است؟
به هر حال یکی از راههایی که می تواند سریعتر جواب بدهد همین است و خب رسانه ها نیز باید با مطالبه گری ایجاد چنین کلینیک هایی، فرهنگ آشنایی و استفاده از آن ها را درجامعه جا بیندازند. تاکید می شود که در این کلینیک ها باید از متخصصان با تجربه مربوطه استفاده شود و دستگاههای متولی نیز مستقیما وارد عمل شوند. کمیسیون اجتماعی مجلس آسیب های اجتماعی را در اولویت کار خود قرار داده و کمیته ای نیز برای آن تشکیل شده است. اما بازهم تاکید می شود که همه اجزا حاکمیت باید به صورت سیستمی بحث کاهش خشونت های اجتماعی را مورد رسیدگی قرار دهند.
– علت اینکه خشونت های اجتماعی منجر به قتل در ایران با رشد بیشتری مواجه شده چیست؟ آیا قوانین درست و محکم و بازدارنده ای نداریم یا اینکه موضوع دیگری مطرح است؟
ببینید در این زمینه کمبود قانون نداریم و فقط برخی از قوانین نیازمند تغییر و به روزرسانی و اصلاح هستند. از طرفی ضمانت اجرایی قوانین و مقررات در کشورمان بسیار ضعیف و شاید نزدیک به صفر است. ما قانون می نویسیم و به اجرایی هم تبدیل می کنیم ولی نه در آئین نامه اجرایی و نه درقانون، آن طور که لازم است ضمانت های اجراییش را تعریف نمی کنیم. به نظرم باید این نقص را به صورت جدی برطرف کنیم، همچنین ارزیابی از عملکردها را هم باید جدی بگیریم. تاکید می شود که برخی از قوانین کشور از جمله درخصوص خشونت ها حتما نیازمند بازنگری است. برخی از قوانین قدیمی دیگر نمی تواند جوابگو باشد، چون ما درگذشته مثل الان با آسیب های اجتماعی مواجه نبودیم.
– چرا در قدیم وقوع این نوع خشونت ها کمتر بوده است؟
به هر حال مسائل جهانی و مسائل معیشتی و اقتصادی و فاکتورهای مختلفی مطرح است. بدون تعارف بگوئیم الان شما در جامعه خودمان چقدر شادی و نشاط می بینید. وقتی جامعه ای شادی اجتماعی نداشته باشد به تدریج به سمت خشونت و رفتارهای پر خطر می رود. در محله های شهرها کمبود امکانات رفاهی داریم، شور و نشاط اجتماعی نداریم، فرهنگ شاد بودن در شرایط مختلف را فراموش کرده ایم و بسیاری از دلایل ریز و درشت دیگر که بحثی مفصل دارد. بنابراین باید به طور سیستمی همه اجزا وارد عمل شوند تا این بیماری جامعه درمان شود.
– با این حساب صرف راه اندازی کلینیک ترک خشونت؛ نمی توان شاهد اثرگذاری چشمگیری بود، درست است؟
بله. واقعا وقتی مساله به طور ریشه ای حل نشود، فرد به صورت مقطعی اصلاح می شود و دوباره به دلیل مثلا فشارهای اقتصادی و رفاهی دست به خشونت می زند. بله، کشور نیازمند تاسیس کلینیک های ترک خشونت است اما چنانچه نگاه عمیق به این مساله نداشته باشیم قطعا همان کلینیک هم جنبه مُسکن خواهد داشت.
دیدگاهتان را بنویسید