اصفهان؛ گام بلند به سوی قطب غذای سالم و خلاق کشور
فیلم «کج‌پیله» به نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی هاتف علیمردانی ، اثری در ژانر کمدی اجتماعی است که با بازی متفاوت الناز شاکردوست، سروش صحت و نعیمه نظام‌دوست از ۲۳ مهر ۱۴۰۴ روی پرده سینماهای کشور رفت. این فیلم با بهره‌گیری از گریم متقاطع جنسیتی، دیالوگ‌های تند و ارجاعات نمادین، تلاش دارد نگاهی انتقادی به روابط انسانی، سوءظن، و بحران‌های روانی بیندازد. اما آیا این تلاش به نتیجه‌ای منسجم و قابل دفاع منتهی شده است؟
روایت زن‌پوشی معکوس؛ جسارت یا اغراق؟
به گزارش سرویس فرهنگ و هنر پایگاه خبری سپاهان خبر در «کج‌پیله»، الناز شاکردوست در نقش سیما ثروتی، بازیگر مشهور و ثروتمندی ظاهر می‌شود که به‌شدت نسبت به مردان بدبین است. در یک چرخش سورئال، او با هویت مردانه‌ای به نام «اسد» ظاهر می‌شود. این تغییر هویت، بستری برای نمایش تضادهای رفتاری و جنسیتی فراهم می‌کند. استفاده از گریم مردانه برای بازیگر زن، که پیش‌تر در سینمای ایران کمتر تجربه شده، جسورانه است؛ اما در برخی سکانس‌ها به مرز اغراق و حتی هنجارشکنی نزدیک می‌شود.
ساختار روایی؛ میان طنز و سردرگمی
اگرچه فیلم در ژانر کمدی اجتماعی ساخته شده، اما روایت آن از انسجام کافی برخوردار نیست. منتقدان معتقدند که «کج‌پیله» برخلاف آثار قبلی علیمردانی مانند «کلمبوس» یا «کوچه بی‌نام»، فاقد لحن منسجم و پیام روشن است. فیلم در تلاش برای ترکیب طنز، نقد اجتماعی و روان‌شناسی، گاه به دام پراکندگی و سطحی‌نگری می‌افتد. برخی دیالوگ‌ها و صحنه‌ها بیشتر از آنکه در خدمت روایت باشند، برای وایرال شدن در فضای مجازی طراحی شده‌اند.
دیالوگ‌های جنجالی و واکنش‌های رسانه‌ای
یکی از پرحاشیه‌ترین عناصر فیلم، دیالوگ تکرارشونده «مردان همه به فکر شکم و زیر شکم خود هستند» است که از زبان چند شخصیت زن بیان می‌شود. این جمله، به‌ویژه در ترکیب با گریم جنسیتی و صحنه‌های ایماژدار، واکنش‌های تند رسانه‌ای و اجتماعی را برانگیخته است. برخی آن را توهین‌آمیز و مردستیزانه دانسته‌اند و خواستار نظارت دقیق‌تر بر محتوای آثار سینمایی شده‌اند.
بازیگری و اجرا؛ نقطه قوت یا ابزار اغراق؟
الناز شاکردوست در این فیلم دو نقش متضاد را ایفا می‌کند و توانایی خود را در تغییر لحن، زبان بدن و بیان احساسات به نمایش می‌گذارد. با این حال، برخی منتقدان معتقدند که بازی او در نقش «اسد» بیش از حد نمایشی و غیرواقع‌گرایانه است. در مقابل، نعیمه نظام‌دوست با اجرای اغراق‌آمیز در برخی سکانس‌ها، فضای کمدی فیلم را به مرز لودگی نزدیک می‌کند.
دیدگاهتان را بنویسید