×
×
آخرین اخبار

سفر به روستای خشوئیه – 1
پیر چنار خشوئیه یادگاری ماندگار با بیش از ۶۰۰ سال قدمت

  • کد نوشته: 40453
  • 10 آبان 1404 - 02:20 ب.ظ
  • ۰
  • روستای خشوئیه، با طبیعت دل‌انگیز و چشم‌اندازهای آرامش‌بخش خود، در میان طبیعت بکر در کنار زاینده رود و در حاشیه شهر باغبهادران قرار دارد ، روستایی که در سکوت دل‌انگیزش، نام یک درخت کهنسال از دیرباز بر سر زبان‌ها است، پیر چنار درختی است که در سال ۱۴۰۱ به ثبت ملی رسید و شهرت و دیرینگی‌اش ما را به سوی خود کشاند تا از نزدیک شاهد شکوه و راز ماندگاری‌اش باشیم.
    پیر چنار خشوئیه یادگاری ماندگار با بیش از ۶۰۰ سال قدمت
  • روستای خشوئیه، با طبیعت دل‌انگیز و چشم‌اندازهای آرامش‌بخش خود، در میان طبیعت بکر در کنار زاینده رود و در حاشیه شهر باغبهادران قرار دارد ، روستایی که در سکوت دل‌انگیزش، نام یک درخت کهنسال از دیرباز بر سر زبان‌ها است، پیر چنار درختی است که در سال ۱۴۰۱ به ثبت ملی رسید و شهرت و دیرینگی‌اش ما را به سوی خود کشاند تا از نزدیک شاهد شکوه و راز ماندگاری‌اش باشیم.

    به گزارش سرویس میراث و گردشگری پایگاه خبری سپاهان خبر در طی سفر به این روستا با همراهی نریمان مهدی، عضو شورای اسلامی روستا، راهی بازدید از این درخت شدیم ، درختی که سایه‌اش قرن ها است بر دل و جان مردم افتاده و همچنان استوار بر خاک ایستاده است.

    مهدی در حالی‌که دست بر تنه‌ ستبر درخت می‌کشید گفت: سن پیر چنار روستا بیش از ۶۰۰ سال ذکر شده اما بیش از اینها سن دارد.

    البته این پیر چنار فقط بخشی از طبیعت نیست، یادگاری از پیوند مردم این روستا است و در گذشته مردم کنار درخت می‌آمدند، شمع روشن می‌کردند، دعا می‌خواندند و از درخت حاجت می‌خواستند. باور داشتند که این درخت پاک و مقدس است و دعاهای زیر سایه‌اش بی‌پاسخ نمی‌ماند.

    وی ادامه داد: هنوز هم اهالی نگاه خاصی به این درخت دارند و بزرگ‌ترها همیشه با احترام از این درخت می‌گفتند. هر شمعی که زیر شاخه‌هایش روشن می‌شد، نوری بود که به آسمان می‌رفت. در حقیقت این باور، شاید امروز رنگی از خاطره گرفته باشد، اما هنوز زنده است. هنوز می‌توان صدای دعاهای قدیمی را در میان برگ‌هایش شنید.

    وی افزود: این درخت کهنسال، بخشی از هویت فرهنگی و طبیعی خشوئیه است و تلاش ما به عنوان اعضای شورای روستا این است که به‌عنوان میراث طبیعی و ملی از آن محافظت کنیم تا نسل‌های آینده نیز در سایه‌اش بایستند و به ریشه‌های خود بیندیشند.

    نویسنده: یلدا توکلی
    برچسب ها

    بیشتر بخوانید

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *