همه ایرانیان خودیِ ایران و بومی آن هستند
نمایشگاه عکس «وصله‌پینه» این روزها در موزه هنرهای معاصر اصفهان برپا شده است؛ مجموعه‌ای که با تلفیق جهان هنری عهد رنسانس و المان‌های نقاشی ایرانی، هویت را به مثابه مفهومی چندلایه بازخوانی می‌کند. این نمایشگاه حاصل تلاش رضا دریاکناری، عکاس پرتره (فاین‌آرت) و هنرمند تهرانی است که برای نخستین بار خارج از تهران آثار خود را ارائه می‌دهد.
تکنیک و سبک آثار «وصله‌پینه»
به گزارش سپاهان خبر رضا دریاکناری که با ایسنا گفت‌وگو می‌کرد، درباره تکنیک چاپ آثار می‌گوید: کارهای من چاپ جوهر روی کنواس اپسون با وارنیش است که وقتی مخاطب نسخه فیزیکی را از نزدیک می‌بیند، حسی نقاشی‌گونه دریافت می‌کند. تجربه دیداری با نسخه فیزیکی بسیار غنی‌تر از مشاهده دیجیتال است. آثار این نمایشگاه را می‌توان پرتره‌هایی با رویکرد فاین‌آرت و طراحی صحنه دانست؛ یعنی فضایی خاص جلوی دوربین طراحی و کارگردانی شده است. دریاکناری درباره سبک «استیجد» (Stage) توضیح می‌دهد که معادل طراحی صحنه است و شامل چیدمان و نورپردازی دراماتیک می‌شود که در بیشتر آثار وی دیده می‌شود.
چرا «وصله‌پینه»؟
دریاکناری درباره عنوان نمایشگاه می‌گوید: در هر عکس اجزای فراوانی به‌صورت وصله‌پینه کنار هم قرار گرفته‌اند؛ تکه‌هایی که بر صحنه، لباس یا سر سوژه چسبانده شده‌اند. این وصله‌ها هرکدام داستان یا حس خاصی را روایت می‌کنند و برخی الهام‌گرفته از صنایع‌دستی ایرانی هستند. او ادامه می‌دهد: این وصله‌ها به کپشن یا داستان خاصی که برای هر عکس نوشته شده، منتهی می‌شوند و به مخاطب سرنخ می‌دهند.
تلفیق رنسانس و نقاشی ایرانی
دریاکناری می‌گوید: افرادی که در تصاویر می‌بینیم انسان‌های امروزی‌اند و روایتشان به زمانه خودمان بازمی‌گردد، اما اجرا و ارائه بصری آثار وام‌گرفته از هنر عصر رنسانس و المان‌های نقاشی ایرانی است. فضاهای نقاشی‌گونه رنسانس که با المان‌های ایرانی ترکیب شده‌اند، از نظر مصداقی حال‌وهوای دوره قاجاریه را تداعی می‌کنند؛ گویی مجموعه‌ای از پرتره‌های درباری را می‌بینیم. عنوان‌بندی آثار مانند «شربت‌خاتون»، «نغمه‌نشین» و «میراث‌بان» یادآور القاب قاجاری و درباری است، اما این ارجاع بیشتر سمبلیک است تا بازآفرینی دقیق تاریخی.
چرا رنسانس؟
این هنرمند درباره انتخاب رنسانس توضیح می‌دهد: علاقه شخصی من به حال‌وهوای رنسانس و جایگاه خاص آن در تاریخ هنر باعث شد این سبک را با نقاشی ایرانی تلفیق کنم. بسیاری از هنرمندان جهان تحت تأثیر هنر اروپا به‌ویژه عصر رنسانس بوده‌اند. او اضافه می‌کند: نورپردازی، رنگ‌بندی و شاخصه‌های هنر رنسانس برایم جذاب است و بازآفرینی نقاشی‌های اروپایی در قالب عکس همیشه برایم تجربه‌ای دلنشین بوده است.
هنر عکس برای سرزمینم
دریاکناری تأکید می‌کند: برای من به عنوان یک هنرمند ایرانی اهمیت داشت که کاری برای هنر سرزمینم انجام دهم. کمتر دیده‌ام که عکاسان ایرانی وارد این قلمرو شوند یا اثر ویژه‌ای خلق کنند. او ادامه می‌دهد: بازدید از آثار «وصله‌پینه» نیازمند سواد بصری خاصی نیست و همه مردم می‌توانند از آن لذت ببرند. هدفم خلق فضایی بصری جذاب و دلنشین بود که هم برای مخاطب حرفه‌ای عمق داشته باشد و هم برای عموم قابل فهم باشد.
روایت هر عکس؛ لحظه‌ای در میانه آشوب
در بیانیه نمایشگاه آمده است: هویت به‌عنوان مفهومی چندلایه بازخوانی می‌شود. پرتره‌هایی که با صحنه‌پردازی و پوشش‌های آگاهانه، شکاف‌ها، تضادها و اتصال‌های درونی انسان را به تصویر می‌کشند. وصله‌ها استعاره‌ای از تلاش بشر برای ساختن معنا در جهانی پر از ناهمگونی هستند. هر عکس لحظه‌ای از مواجهه فرد با جهان بیرونی و بازتاب درونی آن است. وصله‌پینه نه فقط ترکیب، که نوعی بازسازی و بازتعریف، تجسمی از ترمیم و تداوم در میانه آشوب است.
تماشای نمایشگاه «وصله‌پینه» را دست ندهید
نمایشگاه «وصله‌پینه» تا ۳۰ خرداد ۱۴۰۴ همه‌روزه در موزه هنرهای معاصر اصفهان برگزار می‌شود و فرصتی منحصربه‌فرد برای تجربه تلفیق هنر رنسانس و نقاشی ایرانی در قالب عکاسی فاین‌آرت است.
دیدگاهتان را بنویسید