نقشآفرینی مؤثر ایران در منطقه پس از گسترش تنش با اسرائیل
صنعت کشاورزی یکی از صنایع مهم، پرکاربرد و استراتژیک در تمامی جوامع است و نقش مهمی در شکل گیری و رشد تمدن‌های بشری داشته و دارد. این صنعت ازاین‌رو یک صنعت مهم و استراتژیک محسوب می‌شود که تأمین‌کننده اقلام اساسی موردنیاز حیات بشری است.
به گزارش سپاهان خبر ; در ایران نیز صنعت کشاورزی یکی از صنایع پویا و پیشرو است و ایران در زمره کشورهای صادرکننده محصولات کشاورزی در دو حوزه زراعی و باغی همچون زعفران، پسته، چای، برج، خرما و… می باشد. حجم قابل‌توجهی از صنعت کشاورزی در ایران به‌صورت سنتی و بر پایه روش‌های قدیمی است. به‌گونه‌ای که اکثر نقاط ایران بر کشت محصولاتی تمرکز دارند که زودبازده و نیاز به منابع آبی و انرژی فراوانی دارد. با توجه به اینکه ایران دارای آب و هوای گرم و خشک است، این نوع از کشاورزی سنتی نه تنها معقولانه نیست بلکه تأمین‌کننده نیازهای رو به رشد غذایی در جامعه ایران نیست.
ایران کشوری است که در چند دهه اخیر با چالش‌های متعددی از جمله کمبود منابع آبی و نیز کمبود انرژی روبه‌رو شده است و این چالش‌ها همچنان رو به گسترش می باشند. به همین خاطر لازم است تا کشاورزی از روش‌های سنتی فاصله گرفته و هر چه بیشتر به سمت علمی شدن حرکت کند. به‌تازگی نیز رئیس مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی استان تهران بر این مسئله تأکید کرده و بر آن صحه می‌گذارد. او معتقد است که تنها راه نجات کشاورزی در ایران، علمی کردن آن می‌باشد. صنعت کشاورزی یکی از ارکان مهم در زمینه توسعه اقتصادی است و با توجه به اینکه امروزه توسعه پایدار به اولویت اصلی اکثر کشورها و نیز نهادهای بین المللی تبدیل شده است، صنعت کشاورزی نیازمند توجه فراوان برای دانش‌بنیان شدن می‌باشد.
کشاورزی مدرن بر پایه دانش امروزه در سطح جهان رویکردی در حال گسترش است و دربرگیرنده شیوه های مختلفی همچون استفاده از پهپادها، تصاویر ماهواره ای و سنجش‌ازدور در تمامی مراحل کاشت، داشت و برداشت می‌باشد. تمرکز کشاورزی مدرن در مقایسه با کشاورزی سنتی بیشتر بر روی افزایش بهره وری با کمترین میزان استفاده از آب و انرژی است. از آنجایی که در کشاورزی دانش‌بنیان و دانش‌پایه تمامی مراحل کشاورزی بر مبنای داده های علمی صورت می گیرد ، نتیجه و محصول آن بسیار قابل اطمینان تر از شیوه سنتی کشاورزی می باشد. گرچه در شیوه دانش‌بنیان کشاورزی هزینه‌های اولیه نسبت به نوع سنتی آن بالاتر است اما این هزینه ها یک سرمایه‌گذاری سودمند برای چرخه تأمین غذا در داخل کشور است چراکه در نوع کشاورزی دانش‌بنیان امنیت و اطمینان از تولید محصولات به اندازه پیش بینی شده است.
اما متأسفانه در ایران هنوز کشاورزی دانش پایه رشد قابل‌توجهی پیدا نکرده و همچنان در مناطق مختلف کشور از شیوه سنتی استفاده می‌گردد که در این شیوه نیز بین نوع محصول زیر کشت با آب‌وهوا، شرایط اقلیمی و منابع آبی تناسب وجود ندارد. البته قبل از هر نهاد، شخص یا گروهی در زمینه توسعه و ترویج کشاورزی دانش‌بنیان، نقش حکمرانی سیاسی و خصوصاً متولی بخش کشاورزی یعنی وزرات جهاد کشاورزی مهم تر و پررنگ تر است چراکه مهمترین متولی توسعه اقتصادی در ایران حکمرانی سیاسی است. ترویج کشاورزی مدرن در کشورمان نیازمند سیاست‌گذاری‌های تشویقی و نیز کارآمد در این حوزه است و مهمترین سیاست گذاری در این زمینه باید معطوف به بخش تحقیقات یا همان حمایت از شرکت‌ها و هسته های دانش‌بنیان خصوصاً در حوزه کشاورزی باشد.
گام دیگر از سیاست گذاری معطوف به تولیدکنندگان این حوزه است که شامل ایجاد پیوند میان کشاورزان و محققان و نیز برگزاری کلاس‌های آموزشی و توجیهی برای تولیدکنندگان است. ناگفته نماند که حرکت در این مسیر نیازمند اعطای تسهیلات و کمک های مالی موردنیاز به تولیدکنندگان با شرایط مناسب است. دانش‌بنیان کردن کشاورزی در داخل علی‌رغم اینکه هزینه‌‌هایی دارد اما این هزینه، هزینه ای برای سرمایه گذاری در جهت تولید می‌باشد و می تواند به افزایش حجم تولیدات کشاورزی در داخل برای تأمین نیازها، قطع و کاهش وابستگی در این حوزه و نیز بسترسازی برای افزایش صادرات گردد که می تواند حجم ارزآوری را افزایش دهد.
دیدگاهتان را بنویسید