برگزاری دومین نمایشگاه «خانواده باکلاس؛ خانواده باکتاب» در اصفهان
«فستیوال دیو و پری» در گالری صفوی اصفهان برپاست. این فستیوال طی روزهای ۷ تا ۱۱ آذرماه دیدنی است.
از همان لحظه‌ای که بشر نخستین خط را بر دیواره‌های غار کشید، روایت نبرد میان روشنایی و تاریکی در جان او ریشه دواند. این جدال دیرینه میان خیر و شر، میان آنچه می‌خواهیم باشیم و آنچه از آن گریزانیم، در همه‌ی اعصار، دستمایه‌ی خیال و آفرینش بوده است. در فرهنگ پارسی، این دوگانگی شکلی عمیق‌تر و شاعرانه‌تر یافته؛ جایی که دیوان در کوهستان‌ها نفس می‌کشیدند و پریان در میان باغ‌های رنگین، پیام‌آور لطافت و رهایی بودند. قصه دیو و پری در گوش ما از کودکی زمزمه شده؛ گاه برای ترساندن، گاه برای آرامش، اما همیشه برای شکل‌دادن به تصویری از جهان و از خودمان.
«فستیوال دیو و پری» از ۷ تا ۱۱ آذر ماه در گالری صفوی اصفهان
به گزارش سرویس فرهنگ و هنر پایگاه خبری سپاهان خبر «فستیوال دیو و پری» بازگشتی‌ست به همین قصه‌های ریشه‌دار، اما نه از راه تکرار گذشته؛ بلکه از مسیر آفرینش دوباره، آن هم با زبان انسان معاصر. آثار این مجموعه نه به‌قصد بازنمایی ساده‌ی این دو موجود کهن، بلکه برای بازاندیشی در معنا و حضور روانی و اسطوره‌ای آن‌ها شکل گرفته‌اند. اینجا، دیو و پری تنها شخصیت‌هایی از افسانه نیستند؛ بلکه استعاره‌هایی از نیروهای درونی ما هستند. نیروهایی که در هنر، بیش از هر جای دیگری، فرصت دیده‌شدن و شنیده‌شدن می‌یابند.
در دل این فستیوال، هنرمندان به جای آنکه دوگانه‌ی کهن را صرفاً تکرار کنند، آن را به درون جهان امروز پرتاب کرده‌اند. در آثار، گاهی تاریکی در ظاهری پرهیجان و پرجزئیات خود را نشان می‌دهد، گاهی روشنایی در لطافتی خیال‌گونه تجسم می‌یابد، و گاهی این دو در کنار هم، بی‌آنکه دشمن یا رقیب باشند، به صورت نیروهایی مکمل و هم‌زیست ظاهر می‌شوند. این هم‌زیستی، نه‌تنها بازیابی ریشه‌های تصویری و اسطوره‌ای فرهنگ ایرانی است، بلکه آینه‌ای‌ست رو به روان انسان امروز؛ انسانی که بیش از هر زمان دیگری با تضادهای درونی خود زندگی می‌کند.
«فستیوال دیو و پری» از ۷ تا ۱۱ آذر ماه در گالری صفوی اصفهان
تقابل دیو و پری، در لایه‌ی اسطوره‌ای خود، همیشه راهی برای توضیح‌دادن نیروهای ناپیدای جهان بوده است؛ اما در روان‌شناسی، این تقابل معنایی دیگر می‌گیرد: دیو، سایه‌ی پنهان شده‌ی ماست، بخش‌های انکارشده، ترس‌ها، خشم‌ها، کشش‌های ناخودآگاه؛ و پری، نماینده‌ی میل به رهایی، زیبایی، خلاقیت و نور. آثار این نمایشگاه، بدون آنکه به زبان نظریه سخن بگویند، این دوگانگی را در ساختار بصری، روایت ضمنی، و جهان احساسی خود بازتاب می‌دهند.
تماشاگر در این فضا قدم که می‌گذارد، نه‌تنها با تصویر روبه‌رو می‌شود، بلکه با بخش‌هایی از خود مواجه می‌گردد: با پری‌ای که از کودکی در ذهنش پرواز می‌کرد و با دیوی که در گوشه‌ای از روان، سال‌ها پنهان مانده بود. این مجموعه، دعوتی‌ست برای آنکه بار دیگر این دو نیرو را بشناسیم، نه به‌عنوان دشمن، بلکه به‌عنوان دو رکن کامل‌کننده‌ی هویت انسانی.
«فستیوال دیو و پری» از ۷ تا ۱۱ آذر ماه در گالری صفوی اصفهان
در آثار، نور همیشه پیروز نیست و تاریکی نیز شکست‌خورده باقی نمی‌ماند؛ هر دو در تعادلی سیال حرکت می‌کنند. رنگ‌ها گاه به‌سمت لطافت و زنانگیِ افسانه‌ای پریانه می‌روند و گاه به‌سوی زبری، قدرت و اغراقِ دیوانه‌وار دیوها. اما در نهایت، هیچ‌کدام جدا از دیگری نیستندگویی هنرمندان آگاهانه در میانه‌ی مرزها حرکت کرده‌اند تا یادآور شوند که در هر پری سایه‌ای نهفته و در هر دیوی، روزنه‌ای از روشنایی. این حقیقتی‌ست که یونگ از آن با نام «تمامیت روان» یاد می‌کرد؛ و هنر، از هزاران سال پیش، راهی برای آشتی‌دادن این دو نیمه‌ی وجود بوده است.
«فستیوال دیو و پری» تنها نمایشگاهی از تصویر نیست؛ بلکه دالانی‌ست برای عبور از خیال. هر اثر دریچه‌ای‌ست به روایت، به خاطره، به آن لحظه‌های دور که مادربزرگ‌ها قصه‌ی دیو سپید و پری‌چهره‌ها را نقل می‌کردند. اما این‌بار، قصه‌ها شکل امروزی به خود گرفته‌اند؛ دیوها و پری‌ها خاک افسانه را از لباس‌شان تکانده‌اند و در جهان امروز قدم گذاشته‌ان با دغدغه‌های انسان معاصر، با زبان امروزین، با تنش‌ها و امیدهای این دوران.
این مجموعه در تلاش است تا شبکه‌ای از حافظه‌ی جمعی و ناخودآگاه فردی را به‌هم گره بزند. هنرمندان در بسیاری از آثار، با وجود تفاوت سبک‌ها و جهان‌های تصویری، یک چیز مشترک دارند: میل به گفتگو با گذشته، اما نه از سر نوستالژی، بلکه به‌عنوان ابزاری برای ساختن آینده. گویی دیو و پری این بار نه‌برای جنگ، بلکه برای راه ساختن آمده‌اند؛ راهی میان تاریکی و روشنایی، میان ترس و امید، میان میراث و نوآفرینی.
«فستیوال دیو و پری» از ۷ تا ۱۱ آذر ماه در گالری صفوی اصفهان
تماشاگر در گذار از این آثار، بخشی از روایت می‌شود. اینجا تنها دیدن کافی نیست؛ باید شنید، لمس کرد، و در سکوت به آنچه از درون بالا می‌آید گوش سپرد. هر اثر جرقه‌ای‌ست برای بیدار کردن لایه‌ای از حافظه؛ حافظه‌ای که هم شخصی است و هم مشترک، هم مربوط به کودکی فردی ما و هم به کودکی یک ملت. در نهایت، «دیو و پری» تلاشی‌ست برای گردآوری جمعی هم‌فکر، برای بازخوانی زیبایی‌شناسی و ناخودآگاه فرهنگی ایرانی. این مجموعه می‌خواهد نشان دهد که اسطوره‌ها هرگز نمی‌میرند؛ تنها پوست عوض می‌کنند، زبان‌شان تازه می‌شود، و بار دیگر در آفرینش‌های هنری ما زنده می‌گردند. در این فستیوال، دیوها و پری‌ها نه در جنگ، بلکه در جشن حضور دارند. آن‌ها در آثار به رقص آمده‌اند؛ در رنگ‌ها، در خطوط، در جهان‌های خیال‌پردازانه، و در سکون و جنبشِ فرم‌ها. این جشن، جشنِ بازگشت به خویشتن است.خویشتنی که هم روشن است و هم تاریک، هم لطیف و هم قدرتمند، هم زمینی و هم آسمانی. «دیو و پری» ما را دعوت می‌کند که با دلی باز به درون دالان خیال قدم بگذاریم. آنجا که نور و تاریکی، نه دشمن، بلکه دو داستان از یک روحِ واحدند. این فستیوال، پل گذشته است برای ساختن پل آینده؛ روایتی که از دل اسطوره‌های کهن عبور می‌کند و در جهان امروز، با ما دوباره آغاز می‌شود.
دیدگاهتان را بنویسید