توازنی در بحث فرزندآوری میان استان‌ها نیست

هفته ملی جمعیت را در حالی پشت سر گذاشتیم که در این زمینه آمارها و گزارشات چشم‌انداز مثبتی ندارد. به گونه‌ای که نسبت افراد سالمند به جوان در ۱۰ سال از ۶ به ۸ درصد افزایش یافته و از طرفی دیگر در سال ۱۴۰۳ یک میلیون تولد ثبت شده و ۴۵۸ مورد مرگ‌ومیر وجود داشته است. به طور کلی نرخ باروری همچنان پایین است و رشد کلی جمعیت روبه کاهش است و به زیر یک درصد رسیده است.

بحران جمعیتی یکی از بحران‌های اساسی پیش‌رو

بحران جمعیتی یکی از بحران‌های اساسی پیش‌روی بسیاری از کشورهای جهان می‌باشد که ناشی از کاهش نرخ رشد جمعیت و گسترش جمعیت سالمندان می‌باشد. باتوجه به آنچه که کارشناسان حوزه جمعیت می‌گویند: ایران نیز اگر نرخ رشد جمعیت آن افزایش نیابد، در آینده‌ای نه چندان دور با بحران جمعیتی روبه‌رو خواهد شد. در همین راستا چند سالی است که سیاست‌های حمایتی در جهت رشد جمعیت در دستورکار حکمرانی سیاسی قرار گرفته‌است.

افزایش میانگین سن ازدواج

به گزارش پایگاه خبری سپاهان خبر; توازنی در بحث فرزندآوری میان استان‌ها نیست. چنانکه در استانی مثل سیسان‌و‌بلوچستان علی‌رغم محدودیت‌های اقتصادی ولی با توجه به گرایشات سنتی و مذهبی، ازدواج‌های آسان و نیز جمعیت قابل‌توجه روستایی، فرزندآوری رشد دو درصدی داشته‌است. در مقابل استان‌هایی مثل لرستان، خراسان شمالی و همدان بدون رشد یا رشد منفی داشته‌اند و این خود یک چالش است.

از طرفی دیگر نیز شاهد افزایش میانگین سن ازدواج هستیم که با افزایش سن ازدواج تمایل به فرزندآوری نیز کاهش می‌یابد. با اینکه در حوزه جوانی جمعیتی سیاست‌هایی مثل اعطای یک قطعه زمین یا منزل مسکونی، اعطای وام ودیعه‌مسکن یا وام بانکی، اعطای وام فرزندآوری و… شکل گرفته‌است اما به نظر می‌رسد که این سیاست‌های حمایتی از سوی متولیان به خوبی اجرا نمی‌شود یا اینکه به صورت گزینشی اجرا می‌شود. همین مسئله عدم‌اجرا، اجرای نادرست و اجرای گزینشی سیاست‌های حمایتی باعث دلسردی زوجین و کاهش تمایل به فرزندآوری می‌شود.

در کنار سیاست‌های حمایتی برای فرزندآوری، افزایش جمعیت نیازمند سروسامان بخشیدن به اوضاع کلان اقتصادی است. این مسئله نیازمند سیاست‌هایی در زمینه ایجاد اشتغال پایدار و نیز تامین امنیت شغلی می‌باشد که دغدغه اصلی بسیاری از زوجین است. از طرفی دیگر علاوه بر سیاست‌های اقتصادی، افزایش جمعیت نیازمند فرهنگ‌سازی برای تسهیل امر ازدواج و آسان‌سازی آن بر مبنای کاهش توقعات خانواده‌ها است که خود این مسئله نیازمند همت خانواده‌ها و نهادهای فرهنگی است. جلوگیری از وقوع بحران جمعیتی بیش از سیاست‌های حمایتی به صورت مقطعی نیازمند سیاست‌های کلان اقتصادی و فرهنگی و برنامه‌ریزی بلندمدت و نیز اهتمام جدی مجریان به اجرای این سیاست‌ها می‌باشد‌.