در جهان پیچیده امروز که اطلاعات با سرعتی حیرتآور جریان مییابد، نقش رسانهها در شکلدهی به دانش، نگرش و رفتار جامعه نقشی تعیینکننده است. این تاثیر زمانی عمیقتر میشود که پای سلامت و به ویژه بیماریهایی چون سرطان در میان باشد. سرطان، واژهای که هنوز برای بسیاری همراه با ترس و ابهام است، نیازمند پرداختی دقیق، اخلاقمدار و امیدبخش از سوی اصحاب رسانه است. اطلاعرسانی دقیق و مسئولانه در این حوزه، تنها یک انتخاب نیست بلکه مسئولیتی اجتماعی و انسانی است که بر دوش اصحاب رسانه قرار دارد.

به گزارش سرویس سلامت پایگاه خبری سپاهان خبر; رسانهها، اعم از کاغذی ،تصویری و دیجیتال، پل ارتباطی بین جامعه علمی و عموم مردم هستند. نحوه انعکاس اخبار و تحولات علمی میتواند امید را در دل بیماران و خانوادههایشان زنده کند یا بر بار اضطراب آنان بیفزاید. انتشار شتابزده خبری درباره یک «درمان معجزهآسا» در فاز حیوانی مطالعات ، بدون تاکید بر فاصله طولانی و عدم قطعیت مسیر تا کاربرد انسانی، میتواند انتظارات کاذب و ناامیدیهای بعدی ایجاد کند. از سوی دیگر، سکوت رسانهها در برابر پیشرفتهای واقعی و دستاوردهای چشمگیر در حوزه تشخیص زودهنگام، درمانهای هدفمند، ایمنیدرمانی و بهبود کیفیت زندگی بازماندگان سرطان، و پیشرفت های خیره کننده رادیوتراپی مدرن خیانت در امانت اعتماد عمومی است.
رسالت رسانه سلامتمحور، تنها انتقال خبر نیست بلکه توانمندسازی جامعه است. این توانمندسازی با آموزش نشانههای هشداردهنده، اهمیت غربالگری، اصلاح باورهای نادرست (مانند مسری بودن سرطان)، ترویج سبک زندگی پیشگیرانه و معرفی منابع معتبر حمایتی محقق میشود. یک گزارش رسانهای خوب در حوزه سرطان، علاوه بر استناد به منابع معتبر علمی و گفتگو با متخصصان مربوطه، باید لحنی متعادل، واقعبینانه و در عین حال حمایتگر داشته باشد. روایت داستان زندگی افرادی که با سرطان مقابله کردهاند، میتواند چراغ امیدی برای دیگران باشد، به شرطی که مستند و محترمانه باشد و از حساسیتهای فردی و خانوادگی عبور نکند.
در عصر گسترش باورهای غلط و شایعات در فضای مجازی، رسانههای حرفهای باید پیشگام مبارزه با همهگیری اطلاعات نادرست باشند. تکذیب به موقع ادعاهای بیپایه درباره درمانهای غیرمتعارف، تبیین خطرات روشهای تشخیصی یا درمانی اثباتنشده، و هشدار درباره سوءاستفاده از درماندگی بیماران، بخشی از مسئولیت اخلاقی اصحاب رسانه است.
اصحاب رسانه، با قلم، تصویر و صدای خود، میتوانند سرطان را از حاشیه به متن گفتوگوی اجتماعی بیاورند. میتوانند از انگزنی به بیماران بکاهند، سیاستگذاران را نسبت به ضرورت تخصیص منابع بیشتر آگاه کنند و فرهنگ پشتیبانی اجتماعی از بیماران و خانوادهها را نهادینه سازند. این اقدام، سرمایهگذاری بر سلامت امروز و فردای جامعه است.
به عنوان یک پزشک که روزانه با چالشها و امیدهای این عرصه روبرو هستم، از همکاران رسانهای خود میخواهم: بیایید همراهی صادقانهای را با جامعه در این مسیر حساس آغاز کنیم. بیایید با دقت، اخلاق و همدلی، تاریکی ترس را با نور آگاهی برطرف کنیم و از “سین سرطان” به سوی “سین سلامتی” را نه با حرفهای بزرگ، بلکه با گامهای استوار اطلاعرسانی مسئولانه، هموارتر سازیم. این، والاترین خدمت رسانهای به مردم است.







دیدگاهتان را بنویسید