امروز سالروز کشتار سردشت است؛

زخم هشتم تیر ، زخم کاری

همه جا سکوت بود اما به ناگهان سردشت از صدای فریاد کودکانش لرزید و آسمان شهر را ابری مرگبار فرا گرفت . نه خونی ریخته شد و نه خانه ای آوار گردید ، اما مردم یکی‌یکی افتادند، بی‌جان ،  بی‌نفس و بی‌دفاع.

روزی برای گفتن نه  به هر سلاح

به گزارش سپاهان خبر; امروز هشتم تیر، روزی برای یادآوری است، برای اینکه فراموش نکنیم جنگ نه ‌تنها با گلوله، بلکه با گاز شیمیایی هم می‌تواند بی‌رحم باشد. روزی برای گفتن نه ، به هر سلاحی که بی‌هشدار، بی‌رحم و بی‌مرز می‌کشد.

برخلاف هیروشیما که نماد جهانی خشونت هسته‌ای شد، سردشت هنوز مهجور مانده است و هیچ دادگاهی عاملان این حمله را محاکمه نکرد. چرا که هنوز سردشت، نامش در تاریخ درد، بی‌صدا است.

امروز، هر جا در جهان کسی علیه سلاح‌های کشتار جمعی فریاد می‌زند، باید نام سردشت را هم یاد کند. شهری که با سرفه، با سوختگی، با سکوت، فریاد زد.

نخستین غیرنظامیان جهان که هدف حمله شیمیایی قرار گرفتند

هواپیماهای بمب افکن عراقی با بمب‌های شیمیایی به مناطق پر ازدحام و متراکم جمعیتی شهر سردشت حمله کردند و زن و کودک و خرد و کلان مردم بی‌گناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهای کشنده شیمیایی قراردادند. به همین دلیل هشتم تیرماه سالروز بمباران شیمیایی سردشت، روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی نامگذاری شده است. جنگ‌افزارهای شیمیایی ابزارها یا موادی هستند که به وسیله آن‌ها انسان‌ها و یا موجودات زنده را هدف قرار می‌دهند.

در اثر تماس مستقیم این مواد با هر قسمت از بدن جاندار، بدن وی آلوده شده و جاندار به انواع بیماری‌ها مبتلا می‌شود. این مواد می‌توانند به صورت جامد، مایع و یا گاز استفاده شوند. به عبارت دیگر عوامل شیمیائی به ترکیباتی اطلاق می‌گردد که در صورت کاربرد مؤثر علیه انسان، حیوان یا گیاه، منجر به مرگ یا ضایعات قابل توجه دائمی یا موقتی در ساختار اندامی آن‌ها می‌شود.

آری درست در چنین روزی در سال 1366  چهار بمب حاوی گاز خردل بر سر مردم بی‌دفاع شهر سردشت فرود آمد،  شهری کوچک در استان آذربایجان غربی که هیچ پادگان نظامی نداشت. صدها نفر از شهروندان زن، مرد، کودک، پیر در عرض چند دقیقه دچار سوختگی، خفگی، نابینایی و زخم‌هایی شدند که هنوز، پس از دهه‌ها، تازه مانده است.قربانیان سردشت، نخستین غیرنظامیان جهان بودند که در قرن بیستم هدف حمله شیمیایی قرار گرفتند  بی‌آن‌که ماسک داشته باشند، بی‌آن‌که حتی بدانند چه اتفاقی افتاده، فقط می‌دویدند، سرفه می‌کردند و می‌افتادند.

سردشت تا همیشه تاریخ در یادها می ماند

هنوز هم مردم سردشت بعد از گذشت سالها با اثرات آن روز سروکار دارند چرا که گاز خردل نه فقط جسم را، بلکه زندگی آنها را نابود کرد.

حمله شیمیایی هواپیماهای متجاوز رژیم بعث عراق به شهر سردشت، به شهادت ۱۱۰ نفر و مجروح شدن ۵۰۰۰ تن انجامید و هنوز هم تعدادی از مردم مقاوم و شریف شهرستان سردشت آثار و پیامدهای آن بمباران را با خود به همراه دارند. ریه‌هایی که هنوز نمی‌توانند راحت نفس بکشند، پوستی که هنوز هم درد می‌کشد و  چشمانی که هرگز بینا نشد ، سردشت را تا همیشه تاریخ به یادها می آورد.

 یکی از آشکارترین مصادیق جنایت جنگی

حمله شیمیایی به سردشت، یکی از آشکارترین مصادیق جنایت جنگی در حقوق بین‌الملل است. بر اساس کنوانسیون ۱۹۲۵ ژنو و همچنین پروتکل‌های الحاقی به کنوانسیون‌های ژنو، استفاده از سلاح‌های شیمیایی علیه غیرنظامیان مطلقاً ممنوع است اما متأسفانه نه شورای امنیت سازمان ملل و نه دادگاه‌های بین‌المللی، واکنش مؤثری نسبت به فاجعه سردشت نشان ندادند. در حالی‌که حتی سازمان‌های غیردولتی تأیید کردند که این سلاح‌ها از سوی رژیم بعث عراق استفاده شده و مردم غیرنظامی قربانی شده‌اند.

در حقیقت هشتم تیرماه باید در تقویم جهانی ثبت شود، تا بشریت بداند سلاح شیمیایی، نه در میدان نبرد، که در کوچه‌ پس کوچه های سردشت جنایتی را رقم زد که تا همیشه از سکوت سردشت فریاد بر خواهد آورد.