ارتباطات و اختلالات!
نخستین بار در سال ۱۸۷۲ میلادی، فردی به نام جولیوس استرلینگ مورتون (J.Sterling Morton) که در در ایالت نبراسکا در آمریکا زندگی می کرد به فکر این افتاد که روزی را در تقویم به درختکاری و منابع طبیعی اختصاص دهد. در آن زمان تاریخ ۱۰ آوریل به این منظور در نظر گرفته شد و مردم بیش از ۱ میلیون درخت را کاشتند. بعد از مدتی این تاریخ به آخرین جمعه ماه آوریل منتقل شد و از آن به بعد کم کم بقیه کشورها همچون ایران نیز وارد این عرصه شدند و روزی را با عنوان روز درختکاری وارد تقویم شان کردند.
درختان یکی از حیاتی ترین نقش ها را در حیات انسان ها و سایر جانداران ایفا می کنند. آنها برای ادامه حیات از دی اکسید کربن استفاده کرده و به این وسیله هوا را پاک می سازند. هر درخت سالانه ۲۲ کیلوگرم دی اکسید کربن جذب و هوای پاک و سالم را به ساکنان زمین اهدا می کند.
بسیاری از پرندگان و جانوران مامن و آشیان خود را در درختان می سازند و از میوه های آن ها برای تغذیه خود استفاده می کنند.
چوب درختان یکی از عناصری است که مورد استفاده انسان قرار می گیرد و با استفاده از آن وسایلی را برای زندگی خود می سازد. البته با همین استفاده، آسیب های زیادی را بر بدنه این منبع ارزشمند وارد می آورد.
این سبز قامتان به هنگام بروز سیل همچون سدی استوار عمل می کنند و جان انسان و سایر ساکنان کره زمین را نجات می دهند. اگر این مخلوقات نباشند فرسایش خاک امان زمین را می بُرد و مشکلاتی جدی را به وجود می آورد.
از همه این اصول علمی که بگذریم، وجود درختان رنگی دیگر را به طبیعت می بخشد و دیدن شان روح مان را تازه می کند که با هیچ حسی قابل مقایسه نیست…
در روز درختکاری، همانطور که از نامش پیداست، باید نهالی در زمین کاشته شود. مردم دست به کار می شوند و با به راه انداختن گروه ها و کمپین های ویژه این روز، به کاشت نهال اقدام می کنند. سازمان هایی نظیر منابع طبیعی، شهرداری و … نهال ها و درختچه هایی را به رایگان در اختیار مردم قرار می دهند تا در این حرکت ارزشمند مشارکت داشته باشند.
بسیاری از مردم و حتی هنرمندان و ورزشکاران در اطراف شهرها و پارک های بزرگ گرد هم می آیند تا با دست های شان، قدمی کوچک در راستای سپاس از خدمات طبیعت بردارند. در این میان کمپین های حمایتی از محیط زیست و تشکل های مردمی نیز به منظور جلوگیری از نابودی و از بین رفتن کامل جنگل ها اقداماتی را انجام می دهند تا در این امر مهم شریک شوند.
آب، خاک، جنگل و مرتع را با عنوان منابع طبیعیِ تجدید شونده می شناسیم که به عنوان بستری برای حیات انسان ها و زیربنای توسعه پایدار جوامع شناخته می شوند. این منابع نه تنها به نسل امروزی، بلکه به آیندگان نیز تعلق دارند و نیازمند حفظ و نگهداری هستند. در این میان منابع تجدید ناپذیر نیازمند توجه بیشتری هستند چرا که در صورت نابودی هیچ گاه نمی توان آنها را احیا کرد و هیچ اثری از آنها برای نسل بعدی باقی نمی ماند.
این منابع، تکیه گاهی مطمئن برای توسعه اقتصادی و اجتماعی، بستری برای رونق کشاورزی، زمینه ای برای اشتغال، منبعی برای تولید چوب، زیستگاهی برای گونه های گیاهی و جانوری، منبعی برای تولید اکسیژن و تفرجگاهی برای گذران اوقات فراغت به وجود می آورند و دارای اهمیت بسیار زیادی هستند.
در کشورمان ایران، روز ۱۵ اسفندماه، روز درختکاری نام گرفته است و در طی آن مراسم مختلفی با هدف بیان اهمیت درخت و درختکاری برگزار می شود.
اما این تازه آغاز ماجرا برای درختان و طبیعت است و از ۱۵ تا ۲۲ اسفند به هفته منابع طبیعی اختصاص دارد. شاید بتوان نام این هفته را هفته خوشحالی درختان نیز نامید که به عنوان منبعی ارزشمند و حیاتی برای ادامه حیات بشر باید به آنها توجه شود.
دیدگاهتان را بنویسید