نصرآباد نغمهای خاموش در دل تاریخ و درختان
به گزارش سپاهان خبر؛ شاید درهیچ برهه ای از تاریخ کشورمان مانند یکی دو دهه اخیر دچار رکود نشاط و شادی در جامعه نبوده ایم. شعله گرانی و تورم؛ بهداشت روان کشور را به آتش کشیده است تا جایی که امروز شاهد کاهش سن خودکشی به سنین نوجوانی و حتی کودکی هستیم. طبق اعلام سعید منتظرالمهدی، معاون فرهنگی و اجتماعی فراجا سالانه حدود 5 هزار نفر در اثرخودکشی جانشان را ازدست می دهند که به نظرمی رسد این عدد و رقم بسیار بیشتر از این باشد زیرا به گفته روانشناسان، در اغلب مواقع خانواده ها به دلیل ترس از انگ؛ علت خودکشی را کتمان می کنند. افزایش نرخ خودکشی که حاصل همان شروع شیوع افسردگی در اواسط دهه 90 است و آن زمان وزیر بهداشت درباره اش بارها و بارها هشدار داده بود، اکنون رفته رفته می رود تا این پدیده نیز به مرز هشدار برسد. واقعیتی که به گفته بابک رضا زاده عضو کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی ” قطور ترین ریشه اش در فقر و نداری است”. او درگفتگو با ما به نکات قابل تاملی اشاره کرد که درادامه می خوانید:
– چه تصویری را از تبعات گرانی و تورم بر بهداشت و روان جامعه، می توان ترسیم کرد:
واقعیت امر این است که آستانه تحمل مردم به شدت پایین آمده و فقر و نداری از قطورترین ریشه های شیوع اختلالات روحی روانی و خودکشی در بین جامعه امروز؛ به حساب می آید. می آیند حدود 20 درصد حقوق ها را زیاد می کنند اما از آن طرف ناگهان ملت را با افزایش 40 درصدی قیمت ها مواجه می کنند. خب معلوم است که چنین شوک هایی سلامت روحی مردم را به خطر می اندازد. کجای دنیا اینگونه بی حساب و کتاب اقلام و اجناس و انرژی را گران می کنند. منه نماینده به خانه هایی می روم که نان برای خوردن ندارند، آقایان باید این ها را درک کنند. واقعا از جان مردم چه می خواهیم؟؛ چقدر دیگر می خواهیم فشار بیاوریم؟؛ چه توقعی داریم با وضعیت اقتصادی که درست کرده ایم حتی بچه 10 ساله هم به فکر خودکشی نیفتد. درواقع همه ما باید بازخواست شویم.
– مشخصا چه لطمه ای به بهداشت و سلامت روان جامعه وارد می کند؟
واقعیت این است که مردم اصلا پول ندارند که بروند دکترو بیمارستان. زیر میزی ها بیداد می کند، البته همین پدیده هم تقصیر پزشکان نیست و مقصر سیستم است که درجای خودش باید تجزیه و تحلیل شود. ابعاد روحی فقر یک طرف ابعاد جسمی آن هم یک بخش دیگری است. الان بسیاری از بیماران فقط به خاطر بی پولی و گرانی از پیگیری و درمان بیماری هایشان صرف نظر می کنند و همان پول را مثلا برای خوراک یک وعده غذای خانواده صرف می کند. بعد می خواهیم آن نوجوان 12 ساله با دیدن چنین صحنه هایی منزوی و افسرده نشود. توقع داریم جوان 30 ساله ما که دارد با حقوق 10 میلیون تومانی زیر فشار هزینه های سرسام آور زندگی جان می دهد، تن به ازدواج و تشکیل خانواده بدهد؟. این ها گوشه ای کوچک از واقعیات تلخی است که خیلی ها شنیدنش را برنمی تابند.
– ببخشید، اما این مسائل را که همه اطلاع داریم. خود شما نمایندگان در مجلس برای رفع این آسیب ها چه اقدام موثری انجام داده اید؟ گره کار کجاست که هیچ وقت باز نمی شود؟
گره کار درخود مجلس است، و باید از هیئت رئیسه سوال شود که چرا اجازه می دهند که چنین مشکلاتی وجود داشته باشد. به هرحال کار مجلس فقط قانونگذاری و شعار دادن نیست، باید رئیس جمهور و وزرا را به صحن بکشاند و سوال کند. پس مجلس شورای اسلامی چه کاره است؟، این همه قانون وضع می کنیم چه تعدادی از این ها به طور عملی معضلی را حل کرده است. بدون تعارف بگویم؛ باید از خود رئیس مجلس گرفته تا همه ما نمایندگان تا رئیس جمهور و وزیران و معاونان و هر مدیردیگری درکلان کشور، در این خودکشی ها به نوعی نقش و تقصیر داریم. بنابراین یکی از موثرترین اقدامات؛ نظارت و سوال و استیضاح و حتی برکناری مسئولان نالایق و غیرمتعهد است. ما باید اراده بازخواست داشته باشیم که متاسفانه نداریم.
– چرا این صحبت ها همیشه درحد گفتاردرمانی بوده است؟
باید از خود آقای قالیباف و هیئت رئیسه اش بپرسید.
دیدگاهتان را بنویسید