وجودی که موجود را مسخر و متحیر کرد

هفدهمین روز ربیع‌الأول نوزادی بی‌نظیر به جهان قدم گذاشت

هنوز سالی از هجوم سپاه فیل نگذشته بود ولی قحطی سپری شده و خرمی و سرسبزی سراسر کوهستان مکه را فرا گرفته بود به طوری که در تاریخ مکه چنین خرمی‌ای دیده نشده بود و ساکنانش در بهترین خوشی و سعادت می‌زیستند. هفدهمین روز ماه ربیع‌الأول فرا رسید و در سپیده‌دم این روز نوزادی بی‌نظیر به این جهان قدم گذاشت؛ پیامبر خاتم حضرت محمد، فردی که از تمامی لحاظ برتر عالم شد. چگونه باید او را شناخت و به دستوراتش عمل کرد؟ اصلاً چگونه فردی با این عظمت را زندگی‌اش را سرمشقی برای زندگی خودمان قرار دهیم؟ بهترین راه شناخت انسان‌های بزرگ، دانستن سخنان دوستان و دشمنان آن‌هاست. نظریات این دو گروه نزدیک‌ترین راه برای پی بردن به اخلاق، افکار و مقاصد درونی آن‌هاست که چگونه کسی هستند؛ خیرخواه و خدمت‌گزار یا عوام‌فریب.

آنچه که شناخت انسان‌های بزرگ را آسان می‌سازد آن است که همگان در چارچوب دوستی و دشمنی قرار داشته‌اند، چون محال است کسی که تأثیری در اجتماع داشته و تحولی در حیات قومی ایجاد کرده باشد، دشمن نداشته باشد. در میان انسان‌های بزرگ کسی را نخواهید یافت که هر دو گروه، دوستان و دشمنان، اعتراف به بزرگواری و خیرخواهی او کنند. در تاریخ، تنها کسی که دارای چنین مقامی عالی بوده حضرت محمد (ص) است و بس. چنین پیامبری عالی‌ترین مرتبه از عصمت و پیراستگی را دارا خواهد بود و تنها کسی که در میان فرستادگان خدا بدین مقام عالی و این منصب عظیم رسیده، پیامبر خاتم است و بس. حضرتش عالی‌ترین مرتبه عصمت را دارا بوده است و آغاز زندگی مورد عنایت ویژه‌ی خدایش قرار داشته و آموزش و پرورش مستقیم الهی به وی اختصاص داده شده بود. خودش چنین فرموده است: «خدایم آموزشم داد و نیکو آموزشم داد.» سپس حضرت مراتب پیامبری را صعود کرد تا به بالاترین درجه‌ی پیامبری رسید و خاتم پیامبران و برترین پیامبر گردید و رسالت بزرگ بشر بر دوشش قرار گرفت.

رسول خدا امی بود و درس نخوانده و خطی ننوشته بود، نزد استادی درس نخوانده بود ولی دارای دانشی نا‌متناهی و بی‌پایان بود و دانش او از دانش دانشوران برتر بود. او در سرزمینی خشک و سوزان پرورش یافته بود که خاکش جز شدت و خشونت و قساوت و سنگدلی نرویانده بود؛ آفتابش سوزان، سنگ‌هایش سخت، خارهایش سخت، ریگ‌زارش گدازان، حیواناتش زمخت، انسان‌هایش سنگ‌دل و خشن، کج‌خلق و کینه‌توز، انتقام‌جو و بی‌رحم و برتری‌طلب. اما پیغمبر ما مهربان بود و دارای نرمش و ملاطفت و حسن خلق و تواضع و رحمت و شفقت. در علم و عقل، درایت و افکار و گفتار برتر و بالاتر از اجتماعی بود که در آن به دنیا آمده و پرورش یافته بود. رسول خدا وجودش معجزه، علمش معجزه، خلقتش معجزه، کلامش معجزه، عفو و انسانیتش معجزه بود و پیامبر خاتم باید چنین باشد. این روز عزیز و این عید بر همه‌ی مسلمانان جهان مبارک باد.