چند هفته از اولین جلسه مذاکرات غیرمستقیم میان ایران و آمریکا به وساطت وزیر امور خارجه عمان می گذرد. بر اساس گزارشات مقامات دو طرف دور اول تا سوم مذاکرات به خوبی پیش رفته و اکنون مذاکرات در مرحله ای قرار دارد که کارشناسان به بررسی مسائل فنی پیرامون راستی آزمایی استفاده صلح آمیز ایران از انرژی هستهای و چگونگی رفع تحریم های مالی و تجاری به رایزنی و گفت و گو با یکدیگر می پردازند. مذاکرات رو به جلو و پیشرفت است و می تواند در آینده ای نزدیک توافق حاصل گردد.
در خلال مذاکرات زمزمه هایی از مقامات ارشد آمریکایی مانند وزیر امور خارجه این کشور به گوش میرسد مبنی بر اینکه ایران برای استفاده صلح آمیز از انرژی هستهای می تواند سوخت هستهای یا همان اورانیوم غنی شده را وارد کند. این ادعا به معنای توقف غنی سازی در داخل و شکل گیری وابستگی در صنعت هستهای است. ادعایی که بیشتر از جانب جبهه ای به گوش می خورد که به دنبال سنگ اندازی در جریان مذاکرات است چراکه آنها به خوبی می دانند حفظ غنی سازی برای استفاده های مسالمت آمیز خط قرمز جمهوری اسلامی ایران می باشد و این خط قرمز را نباید رد کرد.
این ادعاها در حالی است که ویتکاف نماینده ترامپ در مذاکرات، بحث توقف غنی سازی را رد کرده و از کاهش درصد غنی سازی صحبت می کند. بعد از خروج یکجانبه آمریکا از برجام و در بی عملی تروئیکای اروپایی، ایران تصمیم گرفت بتدریج محدودیت های برجامی را کنار گذاشته و میزان درصد غنی سازی را با نسل جدید ساتنریفیوژها به ۶۰ درصد افزایش دهد. یعنی همان درصد غنی سازی در آستانه تولید سلاح هستهای. از این رو و پس از گسترش تنش در خاورمیانه، ترامپ احساس خطر می کند و درصدد است تا بر سر عدم دستیابی ایران به سلاح هستهای توافقی حاصل کند.
به نظر میرسد توافق پیش رو و احتمالی تا حد زیادی همانطور که سالیوان مشاور پیشین امنیت ملی آمریکا میگوید شبیه به توافق برجام باشد. ازاینرو کاهش درصد غنیسازی توسط ایران در حد تأمین سوخت هستهای یعنی ۳.۶۷ درصد یکی از موارد مذاکرات است که سابقاً و در توافق برجام نیز وجود داشت و بهواسطه آن ایران مقداری از اورانیومهای غنیشده با درصد بالا را به کشوری دیگر منتقل کرد. آنچه اهمیت دارد این است که ایران تعهداتی بیشتر از برجام را در توافق احتمالی نپذیرد چراکه حسن نیت ایران اثباتشده است و اکنون نوبت طرف آمریکایی است که اعتمادسازی کرده و اقدامات مؤثر و عملی را جهت نشان دادن حسن نیت خود بردارد. لازم است تا همچنان جانب احتیاط و محافظهکاری در جریان مذاکرات حفظ گردد و تمامی جزئیات مورد بررسی قرار گیرد و نسبت به اهداف و نیات طرف آمریکایی اطمینان حاصل گردد و در صورت رعایت تمام خط قرمزها و در چارچوب مشخص که همان تامین منافع ملی است، توافق حاصل گردد.
دیدگاهتان را بنویسید