در بیمارستان الزهرا اصفهان چه خبر است؟

به گزارش سپاهان خبر، برکسی پوشیده نیست که درسال های اخیر، وجود نارضایتی های اقتصادی و معیشتی در اصناف و مشاغل گوناگون هر بار خودش را به اشکال مختلف نشان می دهد و در این میان طبیعی است که کادر درمان نیز از این قاعده مستثنی نباشند. البته سالهاست که تازیانه های تبعیض – تهدید- بدعهدی و بی عدالتی برپیکر پرستاران فرومی آید وگهگاهی صدای ناله های ناشی از آن از گوشه و کنار بیمارستان های کشور به گوش می رسد. اینبار طی روزهای گذشته فریاد بی صدای پرستاران در بیمارستان الزهرا اصفهان، قلم ها را به تکاپویی دوباره، برای دادخواهی واداشت.

حوالی ظهر دوشنبه ۲۰ اسفند ماه بود که خبری با این مضمون به دستمان رسید: “امروز تمامی پرستاران شاغل در بخش آی سی یو ۳ بیمارستان در اعتراض به عدم پرداخت تعرفه های قانونی- بی توجهی مداوم به مطالبات پرسنل و خلف وعده های مکرر مسئولان، به صورت رسمی دست به اعتراض کاری زده اند”.

بلافاصله پیگیر ماجرا شدیم تا توضیحات دقیق تری از آنچه گفته شده بود به دست آوریم. برخی از منابع آگاه اینگونه تشریح کردند که: این اقدام در پی ماه‌ها پیگیری بی‌نتیجه و تشدید فشار روانی و فرسودگی شغلی در میان کادر درمان صورت گرفته است. با اینکه مدت طولانی از تصویب تعرفه‌های خدمات پرستاری سپری می شود اما تا کنون هیچ‌گونه پرداخت مؤثری انجام نشده و مبالغ ناچیزی هم که در مقاطع مختلف پرداخت شده‌اند، صرفاً جنبه‌ی مُسکن موقت داشته‌ و پاسخگوی واقعی به حقوق قانونی پرستاران نبوده است.

از آن ها پرسیدیم” گویا پیش از این هم مطالبه گری انجام شده، صحبت مسئولان بیمارستان و دانشگاه علوم پزشکی چه بوده است؟”، پاسخ دادند: بله، اعتراضات قبلی بارها به صورت مکتوب و از طریق تجمع‌های مسالمت‌آمیز پیگیری شده، اما مسئولان بیمارستان حتی حاضر به گفت‌وگوی مستقیم با پرسنل نشدند. حالا و بعد از اینکه اعتصاب به شکل رسمی آغاز شده، همان مسئولان خواهان مذاکره شده‌اند ولی پرستاران با اعلام بی‌اعتمادی نسبت به وعده‌های تکراری گذشته، از پذیرش این گفت‌وگوها خودداری کرده‌اند.

اجرای قانون و نه بیشتر از آن

به هرحال این اولین باری نبود که اعتراض و اعتصاب کادر درمان صورت می گرفت و پیش تر نیز در شهرهای دیگر به شکل ترک شیفت نشان داده شده بود. از آن جا که بر حسب تجربه های پیشین، به نظر می رسید اینبار نیز پاسخ قانع کننده ای از روسا و مدیران مربوطه به دست نخواهد آمد بنابراین بدون برقراری تماس و فوت وقت، وضعیت بیماران دراین چند ساعتی که طی شده بود را از تعدادی دیگر از منابع جویا شدیم تا درفرصت مناسب به سراغ مسئولان هم برویم.

از آن ها پرسیدیم” حالا که پرستاران آی سی یو دست از کار کشیده اند تکلیف بیماران چه می شود؟”، پاسخ دادند: از بخش های دیگر پرستار آورده اند، البته چند نفر همچنان در شیفت هایشان مانده اند. به هر حال سلامت بیماران مهم است و امیدواریم مسئولان هم، به اندازه ما دغدغه جان بیماران را داشته باشند و با رفع تبعیض، همچنین اعاده کامل و به موقع حق و حقوق پرستاران باعث دلگرمی هر چه بیشتر این گروه از نظام سلامت شوند.

این منابع آگاه تاکید کردند: بیمارستان، برای پر کردن خلأ ایجادشده در کادر درمان، نیروهایی به‌صورت موقت و فشرده از سایر بیمارستان‌ها و بخش‌های مختلف فراخوان کرده اند؛ اقدامی که می‌تواند سلامت بیماران را با مخاطره روبه‌رو کند.

سپس به بیانیه ای که صادر شده بود اشاره کردند و گفتند: این اعتراض و اعتصاب رسمی است و بد نیست شما هم درجریان بیانیه آن باشید. در بخشی از این بیانیه آمده است” ما پرستاریم. انتخاب این شغل برای ما صرفاً یک حرفه نبوده، بلکه تعهدی انسانی و اخلاقی نسبت به مراقبت از جان انسان‌هاست. اعتراض برای ما آسان نیست. اما در شرایطی که حقوقمان به‌طور مداوم پایمال شده و هیچکسی پاسخگوی حجم فشار کاری، اضطراب، فرسودگی و بی‌عدالتی نیست، دیگر توانی برای ادامه باقی نمانده است. ما به ناچار و با قلبی سنگین از حضور در شیفت‌های خود امتناع کرده‌ایم. خواسته‌ ما صرفاً اجرای قانون و احقاق حقوق قانونی‌مان است و نه بیشتر”.

ساعت ها گذشت و به امید اینکه مسئولان مربوطه سریعا ورود پیدا کنند و به دور از هر نوع رفتار شفاهی که حاکی از رعب و وحشت دربین پرستاران باشد مساله را به خوبی حل و فصل کنند، از تهیه گزارش خودداری کردیم تا مبادا تصمیم عجولانه ای برای انتشار آن گرفته شود. با این حال همچنان پیگیر روند اعتصاب بودیم، متاسفانه خبری جزهمان قول و قرارهای تکراری مدیران به گوش نمی رسید. در روزهای بعد، پرستاران بخش های دیگر نیز به جمع معترضان اضافه شدند. یکی دو جلسه در تالارهای سخنرانی بیمارستان برگزار شد و باز واکنش ها چندان رضایت بخش نبود و بعضا حتی تماس های تهدید آمیز مبنی برهشدارِ معرفی به دادستانی و تشکیل پرونده قضایی و حتی ارجاع به زندان برای این پرستاران صورت می گرفت.

با چنین روندی، به نظر می رسید در فضای به وجود آمده، نه‌تنها پاسخی به مطالبه‌ اصلی داده نشده، بلکه تلاش شده تا با ایجاد رعب و وحشت، پرسنل را به بازگشت وادار کنند. بدون شک تشدید فشارهای روحی و روانی می توانست برای سلامت بیماران نیز مشکل آفرین شود. از این روی، پرستاران معترض خواستار ورود فوری نهادهای نظارتی، رسانه‌ها و مسئولان بالادستی به موضوع بودند و می خواستند تا هر چه سریعتر فضای تهدید و فشار متوقف شود و از سوی متولیان امر راهکاری عملی، شفاف و فوری برای پرداخت کامل مطالبات قانونیشان ارائه شود.

همیشه پای بیمه ها درمیان است

حالا دیگر وقتش بود تا موضوع از سوی مقامات بالادستی وزارت خانه مورد پیگیری رسانه ای قرار گیرد، چراکه به قول تعدادی از منابع آگاه” وقتی مساله را به ریاست دانشگاه علوم پزشکی گفته اند او از وقوع این اعتصاب اعلام بی خبری کرده است”. در حالی که طبیعتا از مرکز درمانی پر ترافیک آن هم بیمارستان الزهرا که عنوان قطب مراکز درمانی خاورمیانه را یدک می کشید، انتظار می رفت که مراتب را جهت چاره جویی موثر، سریعا به اطلاع مسئولان و روسای ارشد دانشگاه و معاونت درمان استان می رساندند.

به هرترتیب، دست به کار شدیم و آنچه طی این چند روز رخ داده بود را با برخی از مدیران وزارت بهداشت در میان گذاشتیم. حدود ساعت ۴ بعداز ظهر پنج شنبه بود و خوشبختانه روابط عمومی وزارت خانه بدون تعلل پاسخ داد و قرار شد با بخش های مربوطه تماس بگیریم.

ابتدا پیامکی با مضمونی کوتاه درباره آن ارسال کردیم و اجازه خواستیم تا برای ارائه جزییات بیشتر و دریافت صحبت هایشان زمانی را جهت گفتگوی تلفنی اعلام کنند. معاونت پرستاری وزارت بهداشت گفت: به نارضایتی پرستاران نسبت به حق و حقوقشان واقفیم و ما هم از این موضوعات ناراحتیم منتهی علت عمده مشکل سازی ها ناشی از عملکرد بیمه ها است. اگر بیمه ها پرداخت هایشان را به موقع انجام دهند خیلی از مشکلات مالی درمان و سلامت کشور حل می شد.

وی ادامه داد: با این حال شاید بهتر باشد که با معاونت توسعه مدیریت و منابع هم تماس بگیرید و مساله را مطرح کنید.

به سراغ مهندس طاهر موهبتی معاون توسعه مدیریت و منابع وزارت بهداشت رفتیم اما متاسفانه به رغم چند مرتبه برقراری تماس تلفنی و پیامکی با او و مسئول دفترش، هیچ پاسخی از آن سوی خطوط  دریافت نشد.

اعتراض حق پرستاران است اما از مبادی قانونی

معاون درمان وزیربهداشت یعنی دکتر سید سجاد رضوی گذینه بعدی برای اطلاع رسانیِ اعتصاب و اعتراض پرستاران بیمارستان الزهرا اصفهان بود. اگرچه او نیز پاسخی به اولین تماس تلفنی ما نداد اما بلافاصله طی پیامکی اعلام کرد که” در جلسه هستم و با شما تماس می گیرم”. وی که انصافا از معاونان  متعهد – پیگیر و کاربلد محمد رضا ظفر قندی است، حوالی ساعت ۱۰ شب تماس گرفت و جویای ماجرا شد.

رضوی پس از شنیدن آنچه اتفاق افتاده بود، گفت: حتما موضوع را پیگیری و بررسی می کنم و به شما اطلاع می دهم.

قرار براین شد که دوروز دیگر یعنی ظهر شنبه  با او تماس بگیریم و نتیجه را دریافت کنیم، اما حدود یکساعت و خورده ای بعد، یعنی ساعت ۱۱ و دوازده دقیقه همان شب، معاون درمان وزیر مجددا تماس گرفت و عنوان کرد: دارم همین الان مساله را از دانشگاه پیگیری می کنم. علوم پزشکی اصفهان خیلی از دانشگاههای دیگر جلوتر است. دو کارانه داده اند و الان کارانه مهر پرداخت شده است. در بعضی استان ها دانشگاهی هست که هنوز کارانه ۱۴۰۳ وارد نشده و تازه می خواهند پرداخت کنند.

او ادامه داد: حقیقتا نمی توانم بپذیرم که پرستارانمان آی سی رو رها کنند. ترک آی سی یو یعنی قتل عمد، ترک چنین بخش حساسی بسیار کار خطرناکی است و هیچ جای دنیا آن را تائید نمی کند.

معاون وزیر بهداشت بر صحبت هایش تاکید کرد و گفت: ترک آی سی یو یک خطای انضباطی عمدی است. اصلا به مباحث امنیتی ربطش نمی دهیم ولی به نظرم آن پرستاری که جان یک بیمار متصل به دستگاه ونتیلاتور در دستش است باید متوجه درجه حساسیت شغلش باشد.

رضوی البته این نکته را هم یادآورشد که؛ اعتراض کردن حق پرستار است اما در زمانی که شیفت نباشد. او ادامه داد: در خارج از شیفت می توانند جمع شوند و بروند نزد رییس دانشگاه و حتی وزیراعتراض کنند ولی مریض را وجه المصالحه قرار دادن، یک نوع گرون گان گیری است.

وی با بیان اینکه” پرستاران معترض هم می توانند نماینده هایشان را نزد فرماندار یا استاندار یا رسانه ها بفرستند”، خاطر نشان کرد: قطعا شخصا به عنوان معاون وزیر، پیگیر مطالباتشان هستم از همه آن ها دفاع هم می کنم چون حقشان است که اعتراض مدنی داشته باشند اما به شرطی که بیمار وجه المصالحه قرار نگیرد و خواسته هایشان را از مبادی قانونی پیگیری کنند.

القصه، هرچند شاید اینبار هم شعله خشم و بغض پرستاران از همه ناملایمات حرفه ای با چند صباح پرداخت های به موقع، اندکی فروکش کند اما فراموش نشود که دامنه این آتش های زیر خاکستر هر لحظه می تواند دامن گیر بیماران و همراهانشان شود… . بنابراین شاید بهتر باشد یکبار برای همیشه این قائله، با اعمال نظارت های دقیق بر کم و کیف توزیع بودجه های تخصیصی به دانشگاههای علوم پزشکی و بیمارستان ها – محاسبات دقیق و منصفانه پولی و پرداختی چون کارانه یا کارآمد و حتی رصد کامل جزیی ترین عواملی که باعث می شود اعتراضات با زبان “ترک شیفت” بیان گردد، از سیستم درمانی کشورمان جمع شود.