در حالی که چرخهای صنعت اصفهان به سختی میچرخند و فعالان اقتصادی این استان، زیر بار مشکلات ناشی از تحولات اقتصادی اخیر کمر خم کردهاند، امیدها به بسته حمایتی دولت برای جبران آسیبهای وارده، رنگ باخته است. جلسه کارگروه کارشناسی شورای گفتوگوی دولت و بخش خصوصی استان اصفهان، به صحنهای برای واکاوی این بسته حمایتی تبدیل شد؛ جلسهای که در آن، نه تنها گرهی از مشکلات صنعتگران باز نشد، بلکه ابهامات و انتقادات بسیاری را نیز برانگیخت.
تصویبنامهای بر روی کاغذ؛ وعدههایی که رنگ واقعیت ندارند
به گزارش پایگاه خبری سپاهان خبر تصویبنامه ۱۲ تیرماه هیأت وزیران، به عنوان بستری برای حمایت از صنایع آسیبدیده، شامل محورهای مالی، تأمین مالی، ارزی، بازرگانی خارجی و زیرساختی بود. اما بررسی دقیق این مصوبه در شورای گفتوگوی دولت و بخش خصوصی اصفهان، نشان داد که این وعدهها، تا چه اندازه با واقعیت فاصله دارند.
انتقادهای بیامان؛ از زمانبندی غیرواقعی تا ابهامات اجرایی
کارشناسان حاضر در این نشست، انتقادهای تندی را نسبت به زمانبندی کوتاه اجرای بسته، عدم شفافیت در تعیین مصادیق مشمولان و مواضع نهادهایی مانند بانک مرکزی نسبت به برخی بندهای مصوبه، مطرح کردند. این انتقادها، نشان از آن دارد که بسته حمایتی دولت، نتوانسته انتظارات فعالان اقتصادی را برآورده کند و به جای آن، به سردرگمی و ناامیدی آنها دامن زده است.
واکاوی کارشناسی بسته حمایتی؛ تلاشی برای یافتن روزنههای امید
داوود صافی، قائممقام دبیرخانه شورای گفتوگوی دولت و بخش خصوصی استان اصفهان، با اشاره به تصویبنامه ۱۲ تیرماه هیأت وزیران، هدف از این جلسه را بررسی کارشناسی ابعاد مختلف بسته حمایتی دولت از صنایع در شرایط پساتحریم دانست. او اظهار امیدواری کرد که با شناسایی دقیق ظرفیتهای نهفته در این مصوبه، بتوان فرصتهای مؤثری برای حمایت از فعالان اقتصادی فراهم آورد. اما به نظر میرسد که این تلاشها، با موانع جدی روبرو شده است.
محدودیت زمانی؛ سنگی بزرگ پیش پای صنعت
امید شریفی، مدیرکل دفتر هماهنگی امور اقتصادی استانداری اصفهان، با انتقاد از بند زمانبندی این تصویبنامه، گفت: «یکی از ایرادات جدی مصوبه، محدودیت زمانی آن است که تنها یک ماه برای اجرای مفاد آن در نظر گرفته شده و تمدید آن نیز منوط به تصمیم هیأت وزیران است.» او تأکید کرد که در شرایطی که صنایع کشور هنوز درگیر تبعات بحرانهای ناشی از جنگ هستند، این زمانبندی کوتاه میتواند مانعی جدی برای تثبیت و اجرای برنامههای بازسازی باشد. به گفته شریفی، چنین مصوبهای باید بهعنوان ابزاری برای عبور از بحران عمل کند، اما در عمل میتواند بر فشار موجود بر صنعت بیفزاید.
ابهام در مصادیق و مسیر اجرا؛ سردرگمی فعالان اقتصادی
جلیل مشکاتی، نماینده اتاق بازرگانی اصفهان در بانک مرکزی، نیز در نقد بند نخست این مصوبه اظهار کرد: «در این بند، به برخی اقلام مانند مواد غذایی، کالاهای اساسی و دارویی اشاره شده، اما مشخص نشده که این موارد صرفاً نمونه هستند و دیگر واحدهای آسیبدیده نیز باید تحت پوشش قرار گیرند.» او ادامه داد که با اینکه تعیین مصادیق نهایی برعهده استانداری گذاشته شده، اما نبود شفافیت در فرآیند ابلاغ مصوبه باعث شده مشخص نباشد این دستورالعمل دقیقاً به کدام دستگاهها ارسال و توسط چه نهادهایی اجرا میشود.
مخالفت بانک مرکزی؛ مانعی بزرگ بر سر راه حمایت از صنعت
مشکاتی همچنین به مخالفت بانک مرکزی با بند ارزی این بسته اشاره کرد و گفت: «این مسئله در عمل یکی از موانع جدی برای حمایت مؤثر از صنایع بهشمار میرود.» او یادآور شد که تمدید زمان اجرای این بسته حمایتی برای یک ماه دیگر در دستور کار بود، اما این تمدید هنوز بهصورت رسمی اعلام نشده و همین بلاتکلیفی، موجب سردرگمی فعالان صنعتی و تأخیر در بهرهمندی از حمایتها شده است.
بسته حمایتی، بستهای که به مقصد نمیرسد
دکتر احمد علوی، کارشناس اقتصادی و عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان، در این خصوص معتقد است: بستههای حمایتی دولت، زمانی میتوانند مؤثر باشند که با شناخت دقیق از نیازهای واقعی صنعتگران و با در نظر گرفتن شرایط خاص هر منطقه، طراحی و اجرا شوند. متأسفانه، بسته حمایتی اخیر، فاقد این ویژگیها بوده و به همین دلیل، نتوانسته انتظارات فعالان اقتصادی را برآورده کند.
علوی با اشاره به زمانبندی کوتاه و ابهامات اجرایی این بسته، میگوید: این ایرادات، باعث شده تا بسیاری از صنعتگران، نتوانند از این حمایتها بهرهمند شوند. به نظر میرسد که دولت، باید با بازنگری در این بسته و رفع ایرادات موجود، زمینه را برای حمایت واقعی از صنعتگران فراهم کند.
اصفهان؛ قربانی سیاستهای ناکارآمد
وضعیت صنایع در استان اصفهان، به عنوان یکی از قطبهای صنعتی کشور، نشان میدهد که سیاستهای حمایتی دولت، تا چه اندازه با واقعیت فاصله دارند. در حالی که فعالان اقتصادی این استان، زیر بار مشکلات دست و پا میزنند، بستههای حمایتی دولت، به جای آنکه مرهمی بر زخمهای آنها باشند، به ابزاری برای ناامیدی و سردرگمی تبدیل شدهاند.
دیدگاهتان را بنویسید