لزوم فعال شدن سامانههای رصد داروهای مخدر در استان اصفهان
در دنیایی که تصویر بر واژه پیشی گرفته، و نگاه از نوشتار جلوتر دویده، سینما نه‌تنها زبان بیان، که شیوه‌ی زندگی‌ست. در این میان، فیلم کوتاه چون شعر سپید سینما، ناب‌تر، فشرده‌تر، و بی‌پرده‌تر از هر قالب دیگر، حقیقت را بی‌واسطه و بی‌ادا روایت می‌کند.
به گزارش پایگاه خبری سپاهان خبر برای همه این موارد کجا بهتر از «پاتوق فیلم کوتاه انجمن سینما جوانان ایران» که این خلوص سینمایی را هر ماه در آغوش گیرد و بستری شود برای نمایش، گفت‌و‌گو و دگردیسی؟
پاتوق فیلم کوتاه، دیگر فقط مکانی برای دیدن نیست؛ اکنون لحظه‌ای‌ست برای اندیشیدن، زیستن، و پیوند زدن دل‌ها و ذهن‌ها. این بار، این پاتوقِ دیرینه، گامی به جلو برداشته و «باشگاه مخاطبان» را خلق کرده است؛ ایده‌ای برای پیوندی پایدارتر، صمیمی‌تر و اندیشیده‌تر با مخاطبان همدل و جویای تجربه.
جایی که نگاه، مخاطب می‌سازد
باشگاه مخاطبان، یک حرکت نمادین نیست. این باشگاه، خانه‌ای‌ست برای علاقه‌مندان سینمای مستقل و فیلم کوتاه؛ محلی برای تبادل اندیشه‌ها، شکل‌گیری گفتگوهای پس از نمایش، و حتی آموزش غیررسمی از دل دیدن و شنیدن. عضویت در این باشگاه، به‌معنای داشتن صندلی اختصاصی در ردیف‌های اولِ تجربه است.
اعضای باشگاه، نه‌فقط تماشاگر، بلکه مشارکت‌کننده‌اند؛ گاه داور آثار منتخب مردمی، گاه نویسنده نقدهای کوتاه در صفحات مجازی پاتوق، و گاه مهمان ویژه‌ی نشست‌های خصوصی با فیلم‌سازان.
در کنار این تجربه‌ی زیسته، امتیازات ملموسی نیز برای اعضا در نظر گرفته شده است. شبیه به اتاقی تاریک و دنج در دل سینماست که درِ آن تنها با رمز علاقه باز می‌شود.
در روزگار تماشای سریع و فراموشیِ بی‌وقفه، این باشگاه یک دعوت است به ایستادن، مکث کردن، و دیدن با جان.
جایی که پرده هنوز روشن است
پاتوق فیلم کوتاه، با تولد باشگاه مخاطبان، گامی جسورانه و شاعرانه در مسیر سینمای مشارکتی برداشته است. جایی که مخاطب دیگر صرفاً گیرنده نیست، بلکه خود بخشی از بافت روایت است.
در جهانی که پلتفرم‌ها همه چیز را در اختیار ما می‌گذارند، اما هیچ احساسی از «با هم بودن» به ما نمی‌دهند، این پاتوق و این باشگاه، تجلی سینمایی‌ست که هنوز نفس می‌کشد.
سینمایی که می‌داند هر تماشاگر، اگر گوش سپارد و دل بدهد، می‌تواند بخشی از قاب شود.
باشگاه مخاطبان پاتوق فیلم کوتاه، فرصتی‌ست برای آن‌که سینما را نه فقط ببینیم، بلکه زندگی کنیم.
دیدگاهتان را بنویسید