آخرهفتهای که در اصفهان گذشت، رنگ و بوی متفاوتی داشت. بارانهای آذرماه ۱۴۰۴، هوای شهر را تازه و شفاف کرده بود؛ خیابانها برق میزدند و بوی خاک نمخورده در فضای شهر پیچیده بود. اصفهان، شهری که همیشه به زیبایی و معماری تاریخیاش شناخته میشود، این بار در سایه باران پاییزی جلوهای دیگر یافته بود؛ جلوهای که هم آرامش میبخشید و هم روح را سرشار از انرژی میکرد.
به گزارش سرویس شهری پایگاه خبری سپاهان خبر قدم زدن در چهارباغ عباسی پس از باران، تجربهای ناب بود. درختان کهن با برگهای خیس، انعکاس نور چراغها را در سطح خیابان دوچندان میکردند. صدای آرام جریان آب در زایندهرود، هرچند کمجان، اما با طراوتی تازه همراه بود. مردمی که برای خرید یا گردش بیرون آمده بودند، با لبخند و آرامش خاصی در فضای شهر حرکت میکردند؛ گویی باران، غبار روزمرگی را از چهرهها شسته بود.
اما شاید زیباترین بخش این آخرهفته، منظره اصفهان از بالای کوه صفه بود. پس از باران، آسمان آبی و شفاف، شهر را در قاب تازهای قرار داده بود. از فراز صفه، گنبدهای فیروزهای مساجد، پلهای تاریخی و خیابانهای پرنور، همچون نگینی در دل دشت پهناور میدرخشیدند. نسیم خنک کوهستان، هوای پاک و چشمانداز وسیع، ترکیبی بینظیر از آرامش و شکوه را به بازدیدکنندگان هدیه میداد.
این آخرهفته نشان داد که اصفهان نه تنها در معماری و تاریخ، بلکه در طبیعت و فضای شهری نیز بیهمتاست. باران آذرماه، روح تازهای به شهر بخشید و فرصتی فراهم آورد تا مردم دوباره زیباییهای اصفهان را از نو کشف کنند. منظره صفه پس از باران، تصویری بود از شهری که هم گذشتهای باشکوه دارد و هم در لحظههای ساده زندگی، میتواند انسان را مسحور کند.











دیدگاهتان را بنویسید