اولتیماتوم به تاکسیهای شهر
مدت زمان زیادی از برقراری آتش بس در قالب جنگ میان ایران و رژیم اشغالگر قدس نمی گذرد. جنگی که با تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران در سحرگاه 23 خرداد 1404 آغاز شد و به مدت 12 روز ادامه داشت. به گزارش پایگاه خبری سپاهان خبر در جریان این جنگ، جهان به عینه مقاومت جانانه ایران و البته وارد آمدن ضربات مهلک از جانب این کشور به رژیم صهیونیستی را مشاهده کرد.
عجیب نیست که می بینیم شمار قابل توجهی از تحلیلگران غربی و منطقه ای، ایران را پیروز اصلی نبرد مذکور می دانند و تاکید دارند که ایران نه فقط در حوزه جنگ سخت و نظامی، بلکه در حوزه جنگ و قدرت نرم نیز توانست پیروزی های قابل توجهی را علیه صهیونیست ها و حامیان غربی آن ها کسب کند. با این همه، یکی از نکات مهم که اخیرا در موضع گیری وزیر خارجه ایران سید عباس عراقچی نیز بازتاب داشته این بوده که آتش بس با اصرارهای طرف های غربی و به طور خاص آمریکا و البته تشدید تحرکات کشورهای عربی و مخصوصا قطر محقق شده است. البته که پیش از این نیز بارها گزارش های مختلفی منتشر شد که تاکید داشتند رژیم اشغالگر قدس به شدت در پی برقراری آتش بس با ایران است.
در این نقطه یک سوال مطرح می شود و آن هم این است که پشت پرده این اصرارها چه بوده است؟ به نظر می رسد برای پاسخ به این پرسش باید 3 نکته را مد نظر داشت. اول اینکه رژیم اشغالگر قدس و البته آمریکا، امیدوار بودند که ایران خیلی زود به نقطه شکست و فروپاشی برسد. با این حال، نه تنها چنین نشد بلکه برخلاف انتظار آن ها ایران خیلی زود توانایی های خود را بازیافت و حملات کوبنده ای را به اراضی اشغالی در دستورکار قرار داد. حملاتی که به اذعان منابع غربی و صهیونیستی در تاریخ رژیم جعلی اسرائیل بی‌سابقه بوده اند.
این حملات خسارت های گسترده ای در ابعاد مادی، روحی و روانی و بین المللی برای اسرائیل به همراه داشتند. البته که گزارش های مختلف از کاهش قابل توجه ذخیره تسلیحاتی رژیم صهیونیستی نیز حکایت داشتند. از این رو، وقتی غرب و صهیونیست ها ناتوانی نظامی خود در برابر ایران را دیدند ناچار به عقب نشینی شدند و درخواست آتش بس را مطرح کردند.
نکته دوم اینکه رژیم اشغالگر قدس به هیچ عنوان انتظار نداشت که با سیل وحدت و انسجام ملی ایرانی ها رو به رو شود. این رژیم این تفکر ناقص را داشت که حملاتش موجب خواهند شد تا آشوب و هرج و مرج ایران را فرابگیرد و در نهایت نظام سیاسی ایران خیلی زود سقوط کند. این در حالی است که نه تنها چنین نشد بلکه اکنون بسیاری از تئوریسین های روابط بین الملل معتقدند که موقعیت نظام سیاسی در ایران مستحکم تر از قبل شده و البته که تقویت وحدت ملی عملا قدرت ملی ایران را بیش از پیش افزایش داده است.
از این رو، رژیم صهیونیستی و متحد اصلی آن یعنی آمریکا عملا تداوم جنگ افروزی علیه ایران را یک خسارت بزرگ برای خود دیده اند. و سوم اینکه تجاوز صهیونیست ها به ایران و نقض اصول بدیهی مقررات بین المللی، تا حد زیادی از منظر بین المللی آبروی صهیونیست ها و دولت آمریکا را بر باد داد. ما در اقصی نقاط جهان شاهد برگزاری اعتراضات گسترده علیه آمریکا و اسرائیل بوده ایم و عملا این نکته به صهیونیستها و متحد آمریکایی آن ها اثبات شد که تداوم جنگ می تواند سناریوهای وخیم‌تری را برای آن ها در محیط بین المللی رقم بزند.
از این رو، آن ها خاتمه جنگ را بیش از ادامه یافتن آن در راستای منافع خود ارزیابی کردند. مسائلی که همه و همه یک پیام را به ذهن مخابره می کنند و آن هم این است که رژیم اشغالگر قدس و آمریکا بازندگان بزرگ حمله اخیر به ایران بودند.
دیدگاهتان را بنویسید