×
×

عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی:
نه کادر درمان انگیزه دارند، نه بیماران تقصیر

  • کد نوشته: 1862
  • ۰۵ خرداد ۱۴۰۳
  • ۰
  • بر کسی پوشیده نیست که در سال‌های اخیر هجمه به جامعه پزشکی و پیراپزشکی افزایش‌یافته و بعضاً نوعی لج و لجبازی بین این قشر و بیماران به‌ویژه مراکز درمانی دولتی در حال عادی‌سازی است. صرف‌نظر از برخی تحلیل‌های درست یا نادرست، علت ایجاد تنش‌های مختلف میان بیماران و این قشر چیست و چه کسی یا کسانی مقصر این نگاه‌های نازیبا بین جامعه و کادر درمان هستند؟
    نه کادر درمان انگیزه دارند، نه بیماران تقصیر
  • ملک فاضلی، نماینده سراوان و عضو کمیسیون بهداشت مجلس شورای اسلامی دراین‌خصوص طی گفتگویی با سپاهان خبر، توضیحاتی را ارائه داد که در ادامه می‌خوانید:

     در یکی دو سال گذشته یعنی تقریباً از زمان بعد از شیوع کرونا، اغلب شاهد بدخلقی‌های جامعه پزشکی و پیراپزشکی و به‌موازات آن تنش بین بیماران و آن‌هاست تا جایی که حتی متأسفانه منجر به ضرب و شتم می‌شود. به نظر شما چه عوامل مهم و اثرگذاری باعث چنین پدیده نازیبایی در سیستم درمانی کشورمان شده است؟

    ببینید، در تاریخ ایران از ابن‌سینا و رازی به بعد، یک تقدسی برای جامعه پزشکان قائل بودند و علتش هم این بود که هم پزشک و کادر پزشکی که مراقبت از سلامت جامعه را انجام می‌دادند به وظیفه انسانی و الهی و تعهد خودش عمل می‌کرده و همین موضوع باعث می‌شده تا جامعه احترام خاصی نسبت به پزشک و پرستار و ضامنین سلامت، داشته باشد. متأسفانه اخیراً به چند دلیل به‌ویژه در سال‌های نزدیک موضوع متفاوت شده است: اولاً میزان پرداختی به پزشک یا کادر پیراپزشکی درایران متناسب با آنچه در نقاط دیگر دنیا، حتی کشورهای جهان سوم و کشورهای فقیرتر از ما انجام می‌شود، نیست. خب این موضوع به‌صورت ناخودآگاه انگیزه خوش‌اخلاقی، تلاش و ماندگاری در کشور را کم‌رنگ می‌کند. از آن طرف هم متأسفانه جایی که باید احترام پزشک را پایه‌ریزی کنید؛ یعنی آن چه که من در طول چهار سال در مجلس دیدم، نگاه احترام‌آمیزی به‌صورت کل نبوده. البته خیلی از نمایندگان احترام می‌گذاشتند؛ ولی گاهگاهی بعضی از نمایندگان متأسفانه فقط برای اینکه مثلاً دو درصد از پزشکان زیرمیزی می‌گیرند، با این نگاه تقدس پزشکی را زیر سؤال می‌بردند. بعد از آن طرف هم با توجه با ارز ۴۲۰۰ تومانی که از دوساله پیش تا الان به حدود ۷۰ هزار تومان رساندیم، یعنی اینکه درآمد جامعه به تبعش نیروی انسانی که کارمند است کاهش پیدا می‌کند و درنهایت چون تحت‌فشار مسائل اقتصادی است به همان نسبت به‌صورت ناخودآگاه در او اثر می‌گذارد و انگیزه‌اش برای خدمت پایین می‌آید.

     

    به عبارتی کلیدی‌ترین عامل، بحث حقوق و دستمزدهای نابرابر است؟

    بله، این مجموعه علت‌ها است که باعث می‌شود شاهد عدم احترام به پزشکان و پیراپزشکی باشیم. باید به مسائل نگاه منصفانه داشته باشیم، شما ببینید، جامعه‌ای که خودش به دلیل سختی معیشت آسیب سه برابری دیده و از بیرون عصبانی است، وقتی به پزشک مراجعه می‌کند فکر می‌کند همه پزشکان درآمد چندین میلیاردی دارند خب با این عصبانیت می‌آید و احتمال دارد با کوچک‌ترین مسئله با پرستار و پزشک و سایر کادر دعوا و پرخاشگری کند. به‌هرحال بیمار است و می‌تواند کنترل خودش را نداشته باشد، همراهش از او عصبانی‌تر است. ولی اینجا پزشک و کادر درمانی است که باید با تمام مشکلاتی که به سراغش می‌آید سنگ صبور باشد. اما خب این ها هم یک آستانه تحملی دارند، ما اگر حرمت پزشک را حفظ کنیم انگیزه خدمت را برایش ایجاد کنیم (پرداختی مناسب منطبق با شرایط روز)، طبعاً این مشکلات حل می‌شود. در غیر این صورت نه صحبت‌های ما اثری خواهد داشت و نه موعظه دوستان. در یک جمله، نه پزشک و پرستار و غیره مقصرند نه بیمار و همراه و خانواده‌اش.

     

     آیا چنین وضعیتی پیش‌تر از این ها قابل‌پیش‌بینی و پیشگیری نبود؟

    از نظر من نماینده و پزشک، مجلس دو وظیفه در طول این چهارساله داشت، در ابتدای کار باید مشکل کرونا را حل می‌کرد که کوتاهی کرد، یعنی بعد از اینکه روزانه ۵۰۰ کشته دادیم واکسن را وارد کشور کردیم. دوم، باید به ارز این مملکت احترام می‌گذاشت و اجازه نمی‌داد که افسارگسیخته از ۴۰۰۰ هزار تومان به نزدیک ۷۰ هزار تومان برسد و الان هم مدام ۱۰ تومان بالا و پایین برود که باز هیچ تأثیر مثبت ماندگاری در زندگی مردم ندارد.

     

    بنابراین انتظار داشته باشیم که کماکان این تشنج ih و ضرب و شتم علیه کادر درمان و از آن طرف افت کیفیت خدمات پزشکی و نامهربانی‌ها نسبت به بیمار و همراهانش ادامه‌دار خواهد بود؟

    متأسفانه بله برای اینکه طی چهار سال گذشته اگر دولت و مجلس همه چیز را رها کرده بودند و به فکر این بودند که نان شب مردم را فراهم کنند و می‌فهمیدند که چگونه باید مشکل همه اقشار جامعه را حل کنند، الان برخی صحنه‌های تأسف‌بار را در سیستم درمانی نمی‌دیدم و از سوی دیگر حضور مردم در ارتباط با نظام بهتر بود.

     

    چاره چیست؟

    به نظر من، ما فقط باید به‌جای قوانینی که مثلاً از مجلس نهم مانده و دنبال مقصر و متهم می‌گردیم که هیچ فایده‌ای هم ندارد، آن موقع باید دولت را می‌آوردیم و می‌نشاندیم اینجا و راه‌حل عملی و سریع پیدا می‌کردیم. به‌هرحال مجلس و دولت یا می‌توانستند مشکل را حل کنند یا نه. اگر نمی‌توانستند مشکل را حل کنند بالاخره کسانی بالاتر از آن‌ها بودند که می‌توانستند مشکل را حل کنند. باید واقعیت‌ها را می‌گفتند تا به جایی نرسیم که متأسفانه دچار چنین مشکلاتی شویم.

     

    گفتگو از دریا وفایی،سپاهان خبر

    نویسنده: دریا وفایی
    منبع: سپاهان خبر
    برچسب ها

    دسته بندی مرتبط

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *